Activiste Lydia de Leeuw mag Israël niet in

Activiste en 'onderzoekster' Lydia de Leeuw (1986) kwam in 2018 tot de ontdekking dat ze niet welkom was in Israel. Ze werd op het vliegveld tegengehouden en met de eerstvolgende vlucht terug naar Nederland gestuurd. Volgens de Israëlische autoriteiten heeft ze zich schuldig gemaakt aan het "promoten van een boycot van de staat Israël".

Wat sneu voor Lydia, kun je nu denken, dure ticket gekocht om "mensenrechtenorganisaties in door Israël bezet gebied te bezoeken" en dan wordt je door een ambtenaar tegengehouden.

Sip liet Lydia zich daarna interviewen door het NRC en liet specifiek optekenen dat ze zich "op geen enkele manier bezig heeft gehouden met de BDS-beweging." Daarmee doelt ze op een wereldwijde beweging die oproept tot boycots, desinvesteren en sancties (BDS) tegen Israël uit protest tegen de bezetting van Palestijnse gebieden.

De grauwe werkelijkheid is echter anders. Lydia de Leeuw was namelijk ooit bestuurslid van de Stichting Nederland-Gaza, een mantelorganisatie van terreurgroep Hamas. Ze werkte bij de Palestinian Centre for Human Rights (een échte contradictio in terminis). Verder was ze één van de Pro-Palestijnse activisten, die een 'publieksdebat' voerden bij de 'Freedom Flotilla' (die verzameling van vier nauwelijks zeewaardige bootjes) met als thema: "De blokkade van Gaza en hoe nu verder?".

Het laatste wapenfeit van Lydia de Leeuw is het schrijven van een zeer gekleurd rapport namens de stichting SOMO, een zelfs door de Nederlandse overheid gesubsidieerde club van warhoofden. Het rapport heeft de suggestieve titel 'Wat weten we (niet) over het aanbod van Nederlands’ grootste supermarkten?' (pdf hier).

Door de import van "producten uit illegale nederzettingen", concludeert de 'onderzoekster' in het rapport, "raken bedrijven, consumenten en overheden in Europa betrokken bij schendingen van mensenrechten en humanitair oorlogsrecht. Waarom vertaalt zich dat niet in een importverbod?"

[Zoek de verschillen tussen toen en nu]

Nee, gelukkig houdt Lydia de Leeuw zich op geen enkele manier bezig met de BDS-beweging. De huichelaarster.

[Update 18 februari 2021] Na langdurig onderzoek van Lydia de Leeuw komt ze tot het inzicht dat zij en haar collega 'were refused entry, partly because of their work for SOMO. SOMO has been investigating companies in the occupied Palestinian territory for years, focusing on agriculture, gas and raw materials'. Die reden wist ze natuurlijk al direct, maar als een echte activiste probeert ze er nog een publicitair slaatje uit te slaan. Pathetisch.

[Update 12 oktober 2023] Lydia de Leeuw plaatste op de website van SOMO een bericht dat de UN een onderzoek verricht tegen Unilever omdat het bedrijf kennelijk weigert om genoegdoening te betalen aan de slachtoffers van geweld op hun Keniaanse theeplantage. In mei 2023 schreven ze 'The absence of an effective response by your company exacerbates the human rights impacts suffered by the victims'. Unilever reageerde niet.
Waarom niet, zal de objectieve lezer vragen. Welnu Unilever verkocht al in 2021 hun hele theedivisie, inclusief de plantages in Kenia, aan investeringsfonds CVC Capital Partners.
En dus moeten de malloten van de UN en Lydia de Leeuw niet bij Unilever zijn, maar bij CVC Capital Partners. Een mail aan SOMO werd uiteraard niet beantwoord.