Tessa Koop fantaseert over Lemurië

We hebben het hier en hier al eerder gehad over Ard Pisa, een man die grossiert in het aan de man brengen van complotten en andere onbewezen zaken. Ik weet niet of hijzelf gelooft in deze zaken, maar hij heeft er zeker een verdienmodel van gemaakt.

Voor het jaar 2024 heeft Ard Pisa een verrassing voor ons in petto: hij gaat samen met Tessa Koop een theatertour doen, te beginnen in het partycentrum ‘’t Haske’ in Joure.

Tessa Koop ‘ervaart sinds 2011 telepathisch contact met een oeroude groepsenergie die zich ‘De 13 Oorspronkelijke Clanmoeders’ noemt’. Ze stelt wat retorische vragen om zichzelf wat interessanter te doen lijken. Want waarom, zo schrijft zij, noemen de 13 Grootmoeders de Aurora Borealis ‘Het Moederlicht’ en zeggen ze: ‘The Motherland is Rising’? Hoe zit het met het oude Lemurië? Wat wisten deze mensen toen?

Tessa Koop heeft het concept van 13 Grootmoeders echter schaamteloos gepikt van de 13 Indigenous Grandmothers, (toen nog) levende vrouwen. Zij vertegenwoordigen sinds 2004 stammen uit de poolcirkel, Noord-, Zuid- en Midden-Amerika, Afrika, Tibet en Nepal. Het doel was om de oude manieren van leven te behouden en kennis over de natuur te delen.

Was aurora borealis het ‘moederlicht’? Welnee. Dat is een foutieve vertaling (of foutief besef) van het IJslandse woord ljósmóðir, wat vertaald kan worden als ‘moeder van het licht’ (of nog beter 'lichtmoeder') met de betekenis van ‘vroedvrouw’. Het past dus precies in de context van de (oorspronkelijke) 13 Indigenous Grandmothers.

Maar, zo zou je kunnen opmerken, het valt nog wel mee wat Tessa Koop ons op de mouw probeert te spelden. Een beetje contact met de natuur is in deze verwarrende tijd helemaal zo gek nog niet. Het geeft rust, creëert afstand tot de stress van alledag.

Het probleem is echter dat het voor gelovigen als Ard Pisa en Tessa Koop nooit genoeg is. Het moet altijd gekker, vreemder, dommer.

Want hoe zit het met het oude Lemurië, zo vraagt Tessa Koop de lezer ietwat suggestief.

Welnu, Lemurië bestaat niet en heeft nooit bestaan. Een korte zoekslag op het alwetende internet toont dat al direct aan.

[Lemuren of maki's]

Lemurië was in 1864 een door zoöloog Philip Sclater (1829-1913) voorgesteld continent. Het diende als mogelijke verklaring voor de aanwezigheid van fossielen van lemuren (maki’s) op Madagaskar en het Indiase subcontinent, maar niet in continentaal Afrika of het Midden-Oosten. De theorie werd in de prullenbak gegooid toen Alfred Wegener (1880-1930) in de 20e eeuw platentektoniek en continentale drift ontdekte, wat een veel betere en acceptabelere verklaring was voor het gefragmenteerde leefgebied van de lemuren[1].

Intussen was het concept van Lemurië al ingepikt door zweverige types als Helena Blavatsky (1831-1891), occultiste en grondlegger van de theosofie. In haar waanwereld hoorde Lemurië in het systeem van haar mystiek-religieuze doctrine en ze beweerde dat dit continent het thuisland was van de menselijke voorouders, die zij Lemuriërs noemde.

Natuurlijk zijn Blavatsky en haar adept Rudolf Steiner (1861-1925) allang ontmaskerd als valse profeten. Dat Tessa Koop nog steeds gelooft in het bestaan van Lemurië toont slechts haar goedgelovigheid aan.

Vroeger zouden we zeggen: Hoe vinden ze elkaar? Tegenwoordig kunnen fantasten als Ard Pisa en Tessa Koop elkaar 'gewoon' op sociale media vinden en dat is een treurige conclusie.

Hou je je man goed in de gaten, Ellen? (Als de link niet werkt, kan je 'm kopiëren en in een andere browser plakken).

[1] Wegener: Die Entstehung der Kontinente in Geologische Rundschau - 1912