Het fatsoen van Peter Middendorp

De moord op Marianne Vaatstra blijft de gemoederen bezighouden. Lafhartig vermoord in 1999 werd de dader pas na een grootschalig DNA-onderzoek in 2012 aangehouden. Het duurde dus dertien jaar voordat er een doorbraak in het onderzoek was. Tijdens de terechtzitting toonde speelde de bekennende dader spijt en wroeging. Hij werd veroordeeld tot 18 jaar gevangenisstraf. Vanaf dat moment zouden de direct betrokkenen moeten kunnen beginnen met de verwerking van hun verlies en verdriet, maar niet in dit geval.
Een paar dwarsliggers met een persoonlijkheidsstoornis, zoals Wim Dankbaar en Pieter Postma, blijven tot op de dag van vandaag obsessief geloven dat Jasper S niet de moordenaar van Marianne Vaatstra is. Welk valide argument hen ook voor de voeten wordt geworpen, het is nooit voldoende om hun rigide denkpatroon te laten wankelen.

Na de uitspraak begon het verwerkingsproces en een enkeling nam de pen ter hand om een boek over de moord op Marianne Vaatstra te schrijven. De in Harlingen wonende Simon Vuyk (1960) deed dat met 'Marianne Vaatstra: Het verhaal van haar moord' (2013). Het boek werd geschreven in samenspraak met Bauke Vaatstra en was bedoeld als een eerbetoon aan zijn dochter Marianne en het diende tegelijkertijd als afsluiting van een inktzwarte periode.

Maar er zijn ook gewetenloze schrijvers die de moord op Marianne Vaatstra puur voor eigen geldelijk gewin en zonder enige compassie voor haar nagedachtenis gebruiken.

Zo'n schrijver is Peter Middendorp (1971) die in 2018 het boek 'Jij bent van mij' liet verschijnen. De titel is natuurlijk een directe vertaling van 'Do bist fan my', de woorden die door het brein van de Friestalige Jasper S flitsten toen hij Marianne Vaatstra zag fietsen in die bewuste nacht. In het boek van Middendorp is Tille Storkema het zeer herkenbare alter ego van Jasper S.
Het boek was een redelijk verkoopsucces en voor een broodschrijver als Middendorp was dat een goed argument om een vervolgroman (en toneelmonoloog) te gaan schrijven. Het werd 'De kant van Ada' dat begin 2024 verscheen. Het is het totaal verzonnen verhaal van de vrouw van Jasper. Hoe keek en kijkt zij aan tegen de schanddaad van haar ex-man? Is zij mede-schuldig of is zij mede-slachtoffer?

Peter Middendorp heeft natuurlijk niet gesproken met Gré, de ex-vrouw van Jasper, want het verhaal is fantasie. Ik betwijfel of Middendorp een greintje gevoel in zijn lichaam heeft, want het onderwerp van dit boek riekt naar ordinair winstbejag. Wie haalt het in zijn hoofd om te schrijven over de gevoelens van een vrouw wiens hele leven van de ene op de andere dag volledig op de kop stond? Een vrouw die maar moest leren leven met de gevolgen van een schandelijk misdrijf waar zijzelf part noch deel aan had.

En uiteraard werd de schrijver, tevens columnist van de linkse Volkskrant, uitgenodigd om in allerlei linksleunende praatprogramma's zijn 'roman' te promoten. Oud-Minister Henk Kamp heeft het gelijk aan zijn kant als hij voelt dat het boek wringt.

Zijn ordinaire verkoopcijfers en kijkcijfers belangrijker dan fatsoen? Is er dan niemand meer die enige compassie kan opbrengen?

Tessa Koop fantaseert over Lemurië

We hebben het hier en hier al eerder gehad over Ard Pisa, een man die grossiert in het aan de man brengen van complotten en andere onbewezen zaken. Ik weet niet of hijzelf gelooft in deze zaken, maar hij heeft er zeker een verdienmodel van gemaakt.
Voor het jaar 2024 heeft Ard Pisa een verrassing voor ons in petto: hij gaat samen met Tessa Koop een theatertour doen, te beginnen in het partycentrum ‘’t Haske’ in Joure.

Tessa Koop ‘ervaart sinds 2011 telepathisch contact met een oeroude groepsenergie die zich ‘De 13 Oorspronkelijke Clanmoeders’ noemt’. Ze stelt wat retorische vragen om zichzelf wat interessanter te doen lijken. Want waarom, zo schrijft zij, noemen de 13 Grootmoeders de Aurora Borealis ‘Het Moederlicht’ en zeggen ze: ‘The Motherland is Rising’? Hoe zit het met het oude Lemurië? Wat wisten deze mensen toen?

Tessa Koop heeft het concept van 13 Grootmoeders echter schaamteloos gepikt van de 13 Indigenous Grandmothers, (toen nog) levende vrouwen. Zij vertegenwoordigen sinds 2004 stammen uit de poolcirkel, Noord-, Zuid- en Midden-Amerika, Afrika, Tibet en Nepal. Het doel was om de oude manieren van leven te behouden en kennis over de natuur te delen.

Was aurora borealis het ‘moederlicht’? Welnee. Dat is een foutieve vertaling (of foutief besef) van het IJslandse woord ljósmóðir, wat vertaald kan worden als ‘moeder van het licht’ (of nog beter 'lichtmoeder') met de betekenis van ‘vroedvrouw’. Het past dus precies in de context van de (oorspronkelijke) 13 Indigenous Grandmothers.

Maar, zo zou je kunnen opmerken, het valt nog wel mee wat Tessa Koop ons op de mouw probeert te spelden. Een beetje contact met de natuur is in deze verwarrende tijd helemaal zo gek nog niet. Het geeft rust, creëert afstand tot de stress van alledag.

Het probleem is echter dat het voor gelovigen als Ard Pisa en Tessa Koop nooit genoeg is. Het moet altijd gekker, vreemder, dommer.

Want hoe zit het met het oude Lemurië, zo vraagt Tessa Koop de lezer ietwat suggestief.

Welnu, Lemurië bestaat niet en heeft nooit bestaan. Een korte zoekslag op het alwetende internet toont dat al direct aan.
[Lemuren of maki's]

Lemurië was in 1864 een door zoöloog Philip Sclater (1829-1913) voorgesteld continent. Het diende als mogelijke verklaring voor de aanwezigheid van fossielen van lemuren (maki’s) op Madagaskar en het Indiase subcontinent, maar niet in continentaal Afrika of het Midden-Oosten. De theorie werd in de prullenbak gegooid toen Alfred Wegener (1880-1930) in de 20e eeuw platentektoniek en continentale drift ontdekte, wat een veel betere en acceptabelere verklaring was voor het gefragmenteerde leefgebied van de lemuren[1].

Intussen was het concept van Lemurië al ingepikt door zweverige types als Helena Blavatsky (1831-1891), occultiste en grondlegger van de theosofie. In haar waanwereld hoorde Lemurië in het systeem van haar mystiek-religieuze doctrine en ze beweerde dat dit continent het thuisland was van de menselijke voorouders, die zij Lemuriërs noemde.

Natuurlijk zijn Blavatsky en haar adept Rudolf Steiner (1861-1925) allang ontmaskerd als valse profeten. Dat Tessa Koop nog steeds gelooft in het bestaan van Lemurië toont slechts haar goedgelovigheid aan.

Vroeger zouden we zeggen: Hoe vinden ze elkaar? Tegenwoordig kunnen fantasten als Ard Pisa en Tessa Koop elkaar 'gewoon' op sociale media vinden en dat is een treurige conclusie.
Hou je je man goed in de gaten, Ellen?

[1] Wegener: Die Entstehung der Kontinente in Geologische Rundschau - 1912

Staat Prinses Juliana op de foto met Adolf Hitler?

Op het open riool dat internet heet delen kwaadaardige mensen gedachteloos berichten die bedoeld zijn om te kwetsen of om hun troebele wereldbeeld te verkondigen.
Eén van die zaken die regelmatig opduikt is een foto, waarop de simpele zielen (toen nog) Prinses Juliana menen te herkennen. De persoon staat met Hitler op een balkon brengt met een gestrekte arm de bekende beruchte Hitlergroet (Hitlergruß).

Niemand doet enig onderzoek naar de werkelijkheid en waarheid achter de foto en iedereen gelooft klakkeloos wat het bijschrift claimt.

We gaan eens kijken of we de bron van deze foto kunnen achterhalen. En wat blijkt: het is kinderlijk eenvoudig.
Deze foto toont dezelfde scène vanuit een iets ander perspectief. De foto is gemaakt op 25 augustus 1938 en komt uit het 'Hitler Archive: A Biography in Pictures'. Zie hier.

Op de foto staat Adolf Hitler samen met Miklos Horthy. Deze bracht op dat moment een officieel staatsbezoek aan Duitsland. Hitler trakteerde Horthy op een opvoering van de opera 'Lohengrin' van zijn favoriete componist Richard Wagner. De opvoering vond plaats in de Staatsoper van Berlijn.

Miklós Horthy (1868-1957) was een Hongaars militair en politicus. Van 1920 tot 1944 was hij regent van het koninkrijk Hongarije. Horthy droomde van het herwinnen van het Hongaarse grondgebied dat verloren was gegaan bij het Verdrag van Trianon (1920), het minder bekende broertje van het Verdrag van Versailles (1919). Om dit doel te verwezenlijken zocht hij toenadering tot Nazi-Duitsland. Een staatsbezoek was daarom niet zo vreemd. Hij werd op dat staatsbezoek uiteraard vergezeld door zijn vrouw Magdolna Purgly (1881-1959).
En het is dus Magdolna Purgly die naast haar man staat en met de nodige overtuiging de Hitlergroet brengt.

En nee, het is zeker niet 'onze' Prinses Juliana.

De rancune van Pieter Postma [3]

We beginnen bij het begin: Jasper vertoonde al jarenlang een patroon van psychopatisch gedrag. Hij ging regelmatig naar 'dames van lichte zeden' in Groningen. Hij pikte een auto nadat hij een paar pilsjes had gedronken. Toen hij na een achtervolging en aanrijding met de politie-auto werd aangehouden speelde hij de vermoorde onschuld. Hij moest zich voor de rechter verantwoorden en kreeg een boete van €750.
Volgens een door de verdachte geraadpleegde psychiater, zo schreef het Nieuwsblad van Noordoost Friesland op 12 oktober 2009, kan er sprake geweest zijn van een zogenaamde 'dissociatieve fugue'. Iemand doet dan allerlei handelingen zonder dat hij het echt beseft en zonder dat hij zicht heeft op de gevolgen.

Psychiatrie is slechts een pseudowetenschap en er bestaan geen objectieve testen om geestelijke stoornissen vast te stellen bij een patiënt. Een psychiater baseert zijn mening vooral op wat zijn patiënt hem verklaart. Het blijft altijd een gok.

Ik vermoed dat Jasper bij zijn bezoek aan de psychiater een aantal keren heeft gezegd dat hij niet wist waarom hij het gedaan had. Precies zoals kleine kinderen reageren als ze een hele keuken vol met meel of verf hebben achtergelaten. Wie heeft dat gedaan, vragen ouders aan het kind dat met meel of verf overdekt is. Ik weet het niet, antwoordde het kind.

Het kind in Jasper is waarschijnlijk altijd blijven bestaan. Waar is die €100 gebleven? Ik weet het niet, antwoordde Jasper die van dat geld naar Groningen is geweest voor een verboden bezoekje. Hoe vermoordde je Marianne Vaatstra? Ik weet het niet meer zo precies, antwoordde Jasper die de gruwelijke details niet publiekelijk wilde uitleggen.

Dat een psychiater een vermoedelijke diagnose van 'dissociatieve fugue' vaststelde bij Jasper is dan niet zo vreemd. Het was óf dat óf hij was een pathologische leugenaar.

Pieter Postma gelooft tegen beter weten in dat Jasper S niet de moordenaar van Marianne Vaatstra is. Hij voert daarvoor allerlei niet ter zake doende argumenten aan (er was geen fietstocht) of stelt suggestieve vragen, waarop een eenvoudig antwoord mogelijk is.

Een voorbeeld van zo'n suggestieve vraag bevat de onderstaande tweet van Pieter Postma. “#Jasper: kan iemand uitleggen waarom waarom Jasper S niet bij het PBC is onderzocht? Ook al vanwege de mogelijke 'dissociatieve fugue'.” Natuurlijk werd het Pieter Baan Centrum aan deze tweet toegevoegd in de hoop een antwoord uit te lokken.
Maar zelfs de meest eenvoudige zoekslag op internet toont aan dat Jasper wel degelijk aan een psychiatrisch onderzoek werd onderworpen. De uitslag was dat hij volledig toerekeningsvatbaar was ten tijde van de moord op Marianne Vaatstra, al scoorde hij wel hoog op de kenmerkenschaal waarmee psychopathie wordt gemeten. Een psychiater zei ervan uit te gaan dat Jasper niet het achterste van zijn tong heeft laten zien, waardoor het patroon van 'ik weet het niet' weer bevestigd werd.

De vraag is dus waarom Pieter Postma deze vragen stelt, terwijl hij het antwoord allang had kunnen weten. De reden is dat hij zijn voormalige werkgever in discrediet poogt te brengen. Het geeft hem een gevoel van macht na een leven van onmacht, machteloosheid en hulpeloosheid. Zijn obsessieve en narcistische persoonlijkheid zorgt er voordat hij niet kan stoppen. Advocaat Jan Vlug sloeg de spijker op zijn kop toen hij Pieter Postma betichtte van 'malicieuze domheid.
Overigens zit de verknipte seksualiteit in de familie, want ook de vader van Jasper kon zijn handen niet thuishouden.

Lees deel 1 hier en deel 2 hier.

De rancune van Pieter Postma [2]

In het eerste deel van deze onluisterende ontmaskering van Pieter Postma hebben we de oorzaken van de rancune van hem jegens de Rechtbank Leeuwarden, zijn voormalige werkgever, aan het licht gebracht. In deze bijdrage zullen we zijn kwaadaardige (malicieus, zouden zijn oud-collega's zeggen) tunnelvisie aantonen.
Een groot deel van de onjuiste visie van Pieter Postma heeft te maken met het feit dat hij meent dat Jasper S, de veroordeelde moordenaar van Marianne Vaatstra, een bloedproef heeft moeten ondergaan toen hij in 2008 werd gepakt voor joyriden. Justitie zou vervolgens verzuimd hebben om dat bloed te onderzoeken op DNA, wat dus al in 2008 had kunnen leiden tot de aanhouding van Jasper.

Er zitten nogal wat fouten in Postma's redenatie die al na een eenvoudig onderzoek kunnen worden weerlegd. Postma heeft dat opzettelijk nagelaten.

Om aan te tonen dat er een bloedproef heeft plaatsgevonden om het alcoholpercentage van Jasper vast te stellen, toont Postma graag (en vaak) een screenshot uit het boek 'Marianne Vaatstra' van Simon Vuyk. Daar staat inderdaad 'dat de verdachte geluk had dat uit een bloedproef bleek dat tijdens de dollemansrit zijn alcoholpercentage niet te hoog was'.
Uit een ook graag (en vaak) geretweet krantenknipsel van 12 oktober 2009 blijkt echter 'Dat hij tevoren vijf alcoholische consumpties had genuttigd, bleek overigens niet uit de ademanalyse. Het gemeten promillage lag onder het wettelijk minimum van 0.5 promille'.
Zo, wie heeft er nu gelijk? Simon Vuyk (en in het verlengde daarvan Peter R. de Vries) of het Nieuwsblad van Noordoost Friesland?

De wetgeving is duidelijk. Nadat tijdens het voorlopige alcoholonderzoek op straat (hij blies een 'F') de verdenking is gerezen van rijden onder invloed van alcohol, zal Jasper mee naar het bureau genomen zijn. Daar werd hem gevorderd mee te werken aan een ademanalyse. Hij mocht niet kiezen tussen een ademanalyse of een bloedonderzoek (bloedproef).

Wanneer krijgt een verdachte wel een bloedproef aangeboden? Dat is ook in de wetgeving vastgelegd: [1] wanneer een ademonderzoek wegens bijzondere medische redenen (COPD, longemfyseem, etc) niet mogelijk is, [2] wanneer ondanks medewerking van de verdachte het ademonderzoek is mislukt, [3] er een vermoeden van drugs bestaat of [4] als de verdachte een tegenonderzoek wenst (de kosten €110 tot €140 zijn voor hemzelf).

Je ziet dat er geen enkele reden was om Jasper een bloedproef te laten ondergaan.

Ook werd er geen wangslijm bij Jasper afgenomen na zijn joyriding in 2008. Dat wordt namelijk pas gedaan bij personen die zijn veroordeeld wegens een misdrijf waarvoor voorlopige hechtenis is toegestaan en een vrijheidsbenemende straf of vrijheidsbenemende maatregel of taakstraf opgelegd hebben gekregen. Wat is een misdrijf waarop voorlopige hechtenis is toegestaan? Dat zijn misdrijven waarop in de wet een maximale gevangenisstraf van tenminste vier jaar staat. Op joyriden, het misdrijf waar Jasper voor veroordeeld is, staat slechts een maximale gevangenisstraf van 6 maanden, al zal in de meeste gevallen een boete volstaan. En dat is ook wat Jasper heeft gekregen, een boete van €750.

Natuurlijk weet Pieter Postma dit allemaal, maar hij wordt verblind door zijn rancune jegens zijn oud-collega's die hem maar een vervelend en pedant mannetje vonden. Hij wilde er zo graag bijhoren. Dit lukte niet en dit is zijn kinderachtige wraak. Misschien is hij gaan geloven in zijn eigen waandenkbeelden.

Lees deel 1 hier en deel 3 hier.

[Update 27 juni 2023] Direct nadat dit artikeltje geplaatst werd, reageerde Pieter Postma op een voorspelbare manier. In het boek van Simon Vuyk was immers een foutje geslopen en Postma had verzuimd zelf gedegen onderzoek te doen, terwijl de bloedproef wel een belangrijk deel van zijn argumentatie was. De reactie was voorspelbaar: geen spijtbetuiging, maar een frontale aanval (of non sequitur) om zijn onnozelheid te maskeren.
[Update 15 juli 2023] Pieter Postma heeft óf problemen met begrijpend lezen óf hij is door zijn rancune ziende blind. Zie onderstaande tweet met mijn antwoord daaronder.

[Update 31 juli 2023] Als zelfs Barracuda, bestrijder van domdenken in de (alternatieve) media met mondsnoerende logica, je denkvermogen al op de korrel neemt, dan is het psychisch slecht met je gesteld.

De rancune van Pieter Postma [1]

De moordenaar van Marianne Vaatstra werd veroordeeld na een DNA-match, een daarop volgende bekentenis en spijtbetuiging. Geen probleem, zo zou een objectieve waarnemer kunnen opmerken. Dat er wat tegenstrijdigheden in de getuigenverklaringen zaten is natuurlijk ook logisch: iedereen had flink wat bier op en niemand had op de tijd gelet.
Slechts een enkeling gelooft nog steeds in de onschuld van Jasper S., die intussen rustig zijn straf uitzit.

Eén van die chronische twijfelaars is Pieter Postma die vrijwel dagelijks oud nieuws herkauwt zonder dat hij ook maar van iemand respons krijgt.

Ik vroeg mij al een hele tijd af hoe iemand zo dom of onnozel kan zijn om al zijn vrije tijd te vullen met een kansloze missie. Misschien lijdt Pieter Postma aan een psychische stoornis, zo speculeerde ik. Een dwangstoornis waaraan hij geen weerstand kon bieden.

Maar de werkelijkheid is troebeler: Pieter Postma handelt uit pure rancune jegens de Rechtbank van Leeuwarden. Het blijkt namelijk dat hij zijn leidinggevende ooit betrapt had op een buitenechtelijke relatie met een griffier.
Vreemdgaan komt in iedere organisatie voor. Wanneer beide betrokkenen dat met veel plezier doen, dan is dat iets waar een ander niets mee te maken heeft. Als je al eens per ongeluk een verkeerde deur opent, dan zeg je 'sorry', doe je zachtjes die deur weer dicht en hou je je stil. Zo werkt dat bij collega's onder elkaar. Pieter Postma had daar kennelijk een andere mening over en zal zijn leidinggevende op hoge toon ter verantwoording geroepen hebben. Geen wonder dat hij op een zijspoor gezet werd richting Franekeradeel.

Maar dat zet zijn kruisvaart tegen zijn ex-werkgever wel in een heel ander licht. Justitie zou, volgens hem, immers betrokken zijn geweest bij een doofpot om de ware toedracht van de moord op Marianne Vaatstra toe te dekken.

Pieter Postma krijgt echter weinig tot geen positieve reacties, terwijl zijn 'tegenstanders' juist vaak onweerlegbaar bewijs van het tegendeel aandragen. Als gevolg daarvan manoeuvreert Postma zich de laatste tijd steeds meer in de rol van slachtoffer en claimt dat hij van alle kanten wordt aangevallen. Hij heeft al een aantal keren vruchteloos aangifte proberen te doen wegens bedreiging, is er intussen van overtuigd dat zijn telefoon wordt afgeluisterd, doet via twitter een oproep om zijn tegenstanders te muilkorven en is inmiddels zo paranoia geworden dat hij mogelijke wandelaars, die zijn verhaal willen aanhoren, om identificatie vraagt.
Het probleem voor Pieter Postma is natuurlijk dat hij niet meer terug kan zonder dat zijn kwetsbare zelfbeeld wordt beschadigd. Als hij niet willens en wetens mensen, en dan vooral de nabestaanden, zou beschadigen met zijn onzinnige tweets, zouden we hem slechts pathetisch kunnen vinden. Nu is hij een bullebak.

Lees deel 2 hier en deel 3 hier.

Ard Pisa fantaseert over Bosnische piramides

Het is altijd weer verontrustend om te ontdekken hoe kinderlijk eenvoudig een complotdenker kan wisselen van het ene onnozele verdienmodel naar het andere. Een voorbeeld is Ard Pisa die een nieuw verdienmodel heeft gevonden in hunebedden en aanverwante structuren.
Op zijn website schrijft hij 'De oeroude geschiedenis vind ik super interessant om te onderzoeken. Ik reis graag om oeroude krachtplekken met haar bijzondere energieën te ervaren'.

Als je als objectieve lezer de woorden 'krachtplekken' en 'energieën' in één zin tegenkomt, dan weet je al hoe laat het is.

Ard Pisa spreekt regelmatig over het onderwerp en in Drenthe organiseert hij hunebedexcursies. Voor dat doel heeft hij een speciale hoed gekocht zodat hij een beetje op een gesjeesde Indiana Jones lijkt. Vergis je niet: het is een slechts manier om geld uit de zakken te kloppen van goedgelovige mensen.

Ik vraag me altijd af hoe mensen plotseling ontdekken dat koude stenen, die tijdens de laatste ijstijd met gletsjers naar ons land zijn vervoerd, een kracht of energie kunnen hebben. Graag lees ik een in een gerenommeerd wetenschappelijk tijdschrift een gepubliceerd wetenschappelijk onderzoek waarin onomstotelijk wordt aangetoond dat stenen inderdaad een kracht kunnen hebben of energie kunnen uitstralen*.

Ook piramides behoren uiteraard, volgens Ard Pisa, tot die krachtplekken met hun ongrijpbare energieën. In 2017 bezocht Ard Pisa voor het eerst de vallei van de Bosnische piramides. 'Mind blowing, piramides in Bosnië of all places', zo vat hij zijn gevoelens samen. Natuurlijk maakt Ard Pisa daar een lezing over, waar iedereen – uiteraard tegen betaling – bij mag zijn.

Het grote probleem is dat zelfs de meest eenvoudige zoekslag op het internet al aangeeft dat er in Bosnië helemaal geen piramides zijn. Dat er wat heuvels zijn klopt. Dat het piramides zijn klopt niet en echte wetenschappers noemen het geringschattend 'pseudo-archeologie'.
De claim dat er in Bosnië piramides zouden bestaan, werd in 2005 de wereld ingeslingerd door Semir Osmanagić (1960), een Amerikaanse zakenman met Bosnische roots. Niet opgeleid als archeoloog of historicus.

Echt wetenschappelijk onderzoek ter plaatse door geologen, archeologen en andere wetenschappers heeft onomstotelijk aangetoond dat de heuvels volstrekt natuurlijke formaties zijn en dat er geen mensenhanden aan te pas zijn gekomen. Zelfs Zahi Hawass, de bekendste Egyptoloog en ooit tweemaal Egyptisch Minister voor Oudheden, vond het nodig om officieel te reageren op deze onzin.

De European Association of Archaeologists schreef in een open brief dat de Bosnische piramides een wrede hoax waren, gericht op een nietsvermoedend publiek. Dat weerhoudt Ard Pisa er echter niet van om precies hetzelfde te doen bij zijn goedgelovige volgers.

* Uiteraard kunnen stenen energie hebben en uitstralen. Zonlicht verwarmt stenen en die warmte is energie. Bovendien vertonen alle gesteenten een laag niveau van natuurlijke radioactiviteit die het gevolg is van het verval van radionucliden die vaak nog in minieme hoeveelheden aanwezig zijn. Maar ik geloof niet dat Ard Pisa dat in gedachten had toen hij zijn wartaal aan de wereld toevertrouwde.

Complotdenkers zijn niet kritisch, maar juist goedgelovig

Duik eens diep in het riool dat sociale media tegenwoordig is en je zult mensen ontdekken die geloven in de kwaadaardigheid van het World Economic Forum (een onschuldig economisch praatgroepje), van HAARP (een onschuldig onderzoek van de ionosfeer), van Bill Gates (een onschuldige filantroop) of van Satanisch Ritueel Misbruik (een mythe).
Als het Bijwerkingencentrum Lareb een tweet post over, bijvoorbeeld, vrouwenkwalen of de bijwerking van een antidepressivum, dan blijft het angstig stil onder die tweet. Maar een onschuldige tweet over een mogelijke bijwerking het coronavaccin betekent een lawine van stompzinnige reacties. Waarom maken mensen zich nu nog druk over het coronavirus of het coronavaccin, terwijl de rest van Nederland intussen alweer verder is gegaan met hun dagelijks leven?

Waarom moet je anderen met jouw tegendraadse denkbeelden lastigvallen? Waarom reageer je op iedere tweet? Waarom houdt je je geloof niet privé?

Wat is de oorzaak van deze idioterie, zo zullen weldenkende mensen zich regelmatig afvragen.

Al eerder werd hier een verband vastgesteld tussen complotdenkers en paranoïde wanen.

Jan-Willem van Prooijen is sociaal psycholoog en universitair hoofddocent aan de Vrije Universiteit Amsterdam en bijzonder hoogleraar radicalisering, extremisme en complotdenken aan de Universiteit van Maastricht.

"Complotdenken hangt nauw samen met emoties,” zo verklaart Van Prooijen hier. “Mensen die veel in complotten geloven, denken vaak kritisch en rationeel te zijn. Maar onderzoek laat zien dat complotdenken regelmatig voortkomt uit negatieve emoties. Zoals angst, woede en ontevredenheid over ontwikkelingen in de maatschappij."

Daarnaast is collectief narcisme een heel goede voorspeller voor complotdenken. In tegenstelling tot narcisme, een persoonlijkheidsstoornis, is collectief narcisme de neiging om de belangrijkheid van de groep en de denkbeelden daarbinnen te overdrijven[1]. Zelfs Sigmund Freud meende in 1914 al dat sociaal narcisme een soort verdedigingsmechanisme was van mensen die niet meer met de werkelijkheid kunnen omgaan[2].

Uiteindelijk zorgt dat groepsdenken ervoor dat je jezelf overtuigt van het idee dat je het beter weet dan de rest van de wereld, zelfs beter dan wetenschappers die hun hele leven een onderwerp bestudeerd hebben. Want jij hebt immers tien YouTube-filmpjes gezien.

"Tijdens de coronapandemie zagen we inderdaad dat complotdenken samenhangt met verlies van normale sociale contacten. Complotdenkers komen vervolgens terecht in een groep waarin iedereen ze begrijpt en waarin ze worden gesteund en aangemoedigd," aldus Van Prooijen.

"Er is een negatief verband tussen complotdenken en analytisch denken. Eigenlijk zijn complotdenkers juist goedgelovig. Het zijn vaak mensen die je van alles op de mouw kunt spelden," meent Jan-Willem van Prooijen. "Daarom vallen ze ook voor een complottheorie of voor de retoriek van populistische leiders."

Van Prooijen stelde in 2023 een wetenschappelijke bundel samen, 'Conspiracy Theories', waarin onderzoekers de laatste inzichten in de psychologie achter het complotdenken presenteren. Ik verwacht niet dat zijn doelgroep, de complotdenkers, de bundel zullen bestellen, lezen of kunnen doorgronden.

[1] Van Prooijen: Psychological benefits of believing conspiracy theories in Current Opinion in Psychology - 2022. Zie hier.
[2] Freud: Zur Einführung des Narzißmus - 1914

De Mythe van Satanisch Ritueel Misbruik

Voor de zoveelste keer heeft in 2022 een officieel onderzoek geen enkel bewijs gevonden voor het bestaan van Satanisch Ritueel Misbruik[1]. De huidige discussie, zo meldt de commissie in haar slotwoord, wordt sterk beïnvloed door complottheorieën.

Waarom zou je willen geloven in het bestaan van Satanisch Ritueel Misbruik, terwijl het bewijs daarvoor ontbreekt? Tijd om in de geschiedenis te duiken.

Mensen fantaseren soms complete en complexe scenario's en definiëren deze ervaringen later als herinneringen aan werkelijke gebeurtenissen in plaats van als verbeeldingen. Er bestaan een drietal bekende voorbeelden: [I] ervaringen van vorige levens, [II] ontvoering door aliens en [III] ritueel satanisch misbruik als kind. In elk van deze gevallen werden deze gebeurtenissen pas aan het licht gebracht tijdens sessies, waarbij de therapeut aan 'geleide herinnering' deed. De fantasieën worden vervolgens gelegitimeerd als 'echte herinneringen'[2].

Het probleem met 'geleide herinnering' is dat je als patiënt en therapeut krijgt wat je verwacht. Als je naar een sessie gaat in de verwachting herinneringen aan ontvoering door buitenaardse wezens te herstellen, is dat waarschijnlijk wat je gaat krijgen. Als je denkt dat je verdrongen herinneringen van Satanisch Ritueel Misbruik gaat ophalen uit je onderbewustzijn, dan gaat dat je meestal wel lukken[3]. Het bleek dat vooral streng gelovige mensen last hadden van dergelijke fantasiën. Dat we herinneringen aan traumatische ervaringen zoals seksueel misbruik onbewust kunnen verdringen, is een hardnekkige mythe. Het brein werkt juist andersom[4].

Het geloof in de werkzaamheid van 'geleide herinnering' bereikte ook Nederland en dat leidde al snel tot grote problemen. In het voorjaar van 1997 bleek dat enkele leerlingen door oudere scholieren waren misbruikt op de openbare basisschool 'De Dreef' in Emmer-Erfscheidenveen, een buurtschap in de provincie Drenthe. Enkele jongens uit de hoogste groepen bekenden. Zij waren echter te jong om te worden vervolgd. Later werden ook leerkrachten als dader genoemd. Enkele ouders meenden dat er 'iets' met hun kinderen aan de hand was en gingen naar een therapeute. Die gebruikte de techniek van 'geleide herinnering'. Die stond al langer bekend als suspect omdat er onder lichte hypnose al snel confabulatie gaat optreden. Je verzint dus herinneringen om de vragensteller niet teleur te stellen. De kinderen zouden in kelders onder de school zijn misbruikt. Het openbaar ministerie en later TNO voerden onderzoek uit, maar troffen geen kelders aan. Het OM concludeerde dat de verklaringen van de kinderen niet klopten en seponeerde de zaak.

Dat alles leidde in al 1997 tot het rapport ‘Hervonden misdrijven – Over aangiftes van Seksueel Misbruik na therapie’[5]. Daarin werd aanbevolen om alle aangiftes te seponeren die tot stand waren gekomen door deze therapie van geleide herinneringen.

Satanisch Ritueel Misbruik is dus vooral het gevolg van amateuristisch werkende therapeuten die gebruikmaken van de dubieuze 'geleide herinnering'. Niemand heeft ooit bewijs gevonden dat het bestaat, want het is immers het gevolg van fantasieën die als werkelijkheid werden getypeerd. Want waar zijn al die misbruikte, opgegeten en verdwenen kinderen gebleven? Die zijn er simpelweg ook niet.

Waarom geloven mensen dan in het bestaan van Satanisch Ritueel Misbruik? Dat komt omdat het je diepste gevoelens raakt. En van die onderbuikgevoelens maken charlatans weer dankbaar misbruik. Zij zijn de moderne Rattenvangers van Hamelen, die het voor eigen ego of gewin gebruiken om anderen zwart te maken.

[1] Tijdelijke Onderzoekscommissie Georganiseerd Sadistisch Misbruik van Minderjarigen (Commissie Hendriks): Mediaberichten over georganiseerd sadistisch misbruik van minderjarigen – 2022
[2] Boyce: The psychiatrist who wanted to believe in The Lancet - 2012. Zie hier.
[3] Spanos et al: Past-Life Identities, Ufo Abductions, and Satanic Ritual Abuse: The Social Construction of Memories in International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis - 1994
[4] Alexander et al: Traumatic Impact Predicts Long-Term Memory for Documented Child Sexual Abuse in Psychological Science - 2005
[5] P.J. van Koppen: Hervonden misdrijven - Over aangiftes van seksueel misbruik na therapie - 1997

Vaatstraspeurder Pieter Postma is de weg kwijt

Wereldwijd staat de Nederlandse rechtspraak zeer hoog aangeschreven. Natuurlijk worden er fouten gemaakt, want ook rechtspraak is mensenwerk. Soms wordt er teveel of juist te weinig gewicht toegekend aan het bewijs, wat in het ergste geval een rechterlijke dwaling tot gevolg kan hebben.

Maar niemand zal opzettelijk een onschuldige man tot een jarenlange gevangenisstraf willen veroordelen. Iedereen in de hele keten, van politie, via advocatuur en Openbaar Ministerie tot rechters moet dan immers in 'het complot' zitten. Letterlijk honderden mensen moeten het geheim in de doofpot houden, maar uit ervaring blijkt niet voor niets: two can keep a secret, if one of them is dead.
Jasper Steringa, de moordenaar van Marianne Vaatstra, is veroordeeld tot een gevangenisstraat van 18 jaar op basis van onweerlegbaar DNA-bewijs en een bekentenis. In onze rechtsspraak betekent dit dat hij na het uitzitten van tweederde van zijn straf in aanmerking komt voor een vervroegde vrijlating, omdat hij nog valt onder de oude regeling. Dat betekent dat Steringa in vrijheid kan worden gesteld na 12 jaar, gerekend vanaf het moment van zijn arrestatie op 18 november 2012. Dat is dus mogelijk al in november 2024.

Behalve een paar warhoofden, twijfelt er niemand aan de schuld van Steringa. Een voorbeeld van zo'n dwaallicht is Pieter Postma, volgens eigen zeggen van 2001 tot 2007 leidinggevende Strafsector Rechtbank Leeuwarden en kennelijk is het daar op een bepaald ogenblik fout gegaan. Hij werd daarom door zijn werkgever op een zijspoor gezet en werd Hoofd Burgerzaken van de voormalige gemeente Franekeradeel. Waarschijnlijk is hij een van die mensen die door gebrek aan gewicht omhoog zijn gedreven in de ambtelijke organisatie. Je wordt in zo'n organisatie gepromoveerd tot het niveau dat je incompetentie blijkt, een principe dat heel toepasselijk het Peterprincipe wordt genoemd. Nu is hij 'met vervroegd pensioen' en kan kennelijk maar slecht omgaan met het gebrek aan structuur dat zijn vorige werkgevers wel met zich meebrachten.

Postma heeft zich daarom maar obsessief gestort op 'de zaak Vaatstra' waar hij vele discrepanties in de officiële documenten en tijdlijn meent te zien. Daarom zou Steringa onschuldig in de bajes zitten. Postma's denkwijze is zo rigide dat een psycholoog al snel de zorgelijke symptomen van een paranoïde waan zal kunnen herkennen. Postma is overtuigd van zijn gelijk en stuurt allerlei mails met suggestieve vragen naar instanties en personen. Pieter Postma is in de veronderstelling dat die zich, twintig jaar na dato, nog precies bepaalde onbenullige details kunnen herinneren. Overigens weet hij best dat hij geen belanghebbende in de zin der wet is en daarom van geen enkele instantie een tevredenstellend antwoord zal ontvangen.
Keningswei ('Koningsweg') noemt hij zijn site, waarop Postma een onnavolgbare wijze zijn warrige gedachten het internet op stuurt. Bij voorbaat waarschuwt hij critici al door op de startpagina te stellen dat ze hem niet op inhoudelijke wijze moeten 'terechtwijzen', daarbij gemakshalve vergetend dat zijn eigen redenaties op drijfzand gebouwd zijn. Zijn 'bewijs' focust zich, vreemd genoeg, voornamelijk op de fietstocht van Marianne over de Keningswei. Geen idee waarom een rit op de fiets, waar geen enkele getuige van is, belangrijker kan zijn dan een 100% DNA-match, een bekentenis, spijt en wroeging.
Bovendien is de tijdlijn van die fietstocht gebaseerd op een reconstructie van de moord. Die reconstructie werd verricht zonder dat de politie enig inzicht in de werkelijke gang van zaken had. Het was dus puur giswerk, maar ze hoopten dat ze er toch iets zinnigs van konden leren. Tijdens het proces kon (of wilde) Jasper zich de details van de fietstocht niet meer scherp voor de geest krijgen en dus bleef de precieze tijdlijn onbekend.
En waarom zou een volledig onschuldige Jasper Steringa zich jarenlang vrijwillig in de gevangenis laten opsluiten en bovendien op die manier de 'echte dader' ook nog eens vrij laten rondlopen?

Nee, Pieter Postma heeft geestelijk ergens een verkeerde afslag genomen en is nu verdwaald in de duistere krochten van zijn eigen brein. Hij vertoont daarbij ook een volstrekt gebrek aan empatie jegens de nabestaanden van Marianne Vaatstra.

Voor alle psychologische problemen bestaan effectieve behandelingen, al hebben mensen met stoornissen in hun denken natuurlijk geen ziekte-inzicht.

[Update] Mogelijk is de gemankeerde carrière van Pieter Postma ook het gevolg van het Dunning-Kruger Effect. Zie hier. Die psychologische aandoening verklaart dan tegelijkertijd zijn tegendraadsheid bij de coronamaatregelen en zijn geloof in de onschuld van Hüseyin Baybasin. Op die onschuld is behoorlijk wat af te dingen, zoals je bijvoorbeeld hier kunt lezen.

Meer hier, hier en hier.

Corona, Klaus Schwab en 'The Great Reset'

In 1971 richtte Klaus Schwab (1938), een Duitse ingenieur en econoom, een club op waaruit later het World Economic Forum (WEF) werd gevormd. Het is uitgegroeid tot een internationale organisatie waar prominenten uit de politieke, academische en zakelijke wereld samenkomen om te discussiëren en samen te streven naar een betere wereld.
Schwab meende dat moderne bedrijven niet alleen de aandeelhouders tevreden moesten stellen, maar ook de andere 'stakeholders', waarmee ook werknemers werden bedoeld. Hij vond dus dat bedrijven zich een stuk socialer moesten gedragen dan nu vaak het geval is.

Het ging hem echter niet snel genoeg en bij de uitbraak van het Coronavirus zag Schwab kansen voor een echte hervorming van de wereldeconomie. De wereld van voor Corona zou niet meer terugkeren, zo dacht Schwab, maar er lag een kans om op de puinhopen van het oude iets beters te bouwen. In zijn boek 'COVID-19: The Great Reset' zag hij een toekomst met meer duurzaamheid (milieu), minder sociale ongelijkheid (hogere lonen) en (opnieuw) stakeholder capitalism (medezeggenschap voor werknemers).

Niets aan de hand, zo zou je zeggen, want het zijn toch nobele doelen waarnaar Schwab streeft. Wie wil nu niet leven in een maatschappij waar het milieu beter wordt beschermd, de loonongelijkheid wordt verminderd en dat je als werknemer meer te zeggen krijgt over het bedrijf waarin je werkt?

Maar de werkelijkheid is troebeler, want mensen die werkelijk alles geloven zijn aan de haal gegaan met 'The Great Reset' van Klaus Schwab.

Complotdenkers menen dat de 'mondiale elite' de Corona-epidemie aangrijpt om de democratie te laten verdwijnen, een radicaal linkse agenda door te voeren en kritische burgers monddood te maken. Vervolgens zien warhoofden ook nog eens een omgekeerd verband tussen Corona en 'The Great Reset'. Zij denken dat Corona onderdeel van 'The Great Reset', in plaats van het feit dat de ideeën van Klaus Schwab juist zijn ontstaan als gevolg van de uitbraak.
Zelf onderzoek doen is hen veel teveel werk. Nee, zij geloven liever gemakzuchtig filmpjes op YouTube, waarin zwakzinnigen hun troebele gedachten ventileren. Het gevolg is dat je berichtjes op sociale media krijgt waarin Schwab beschuldigd wordt van allerlei onzinnige zaken. Natuurlijk zijn deze allemaal al vele malen ontkracht, maar complotters geloven wat ze willen geloven. Feiten zijn in hun wereldbeeld onbelangrijk.

Mocht je me niet geloven dan kun je hier (gratis) het boek 'COVID-19: The Great Reset' van Klaus Schwab lezen, al zal dat voor de ietwat paranoïde complotdenkers wel weer teveel moeite zijn.

Complotdenkers en hun paranoïde wanen

Nee, complotdenkers zijn niet psychotisch, maar er zijn wel degelijk veel overeenkomsten, zo stellen onderzoekers van het Universiteit Medisch Centrum Groningen (UMCG). 'Bij zowel complotdenken als paranoïde wanen gaat het om een onjuiste, hardnekkige en soms bizarre overtuigingen'.

Er zijn ook belangrijke verschillen tussen complotdenkers en mensen die lijden aan psychoses, schrijven de onderzoekers. 'Zo vindt de complotdenker meestal wel aansluiting bij een groep gelijkgestemden en staan mensen met paranoïde wanen doorgaans alleen in hun overtuiging. Zij voelen zich het persoonlijk doelwit van de veronderstelde samenzwering'.

Dit blijkt uit een analyse van psychose-onderzoekers en onderzoekers, die zich bezighouden met complotdenken, onder leiding van psychiater Wim Veling van het Universitair Centrum Psychiatrie van het UMCG, waarover zij deze week publiceren in het Tijdschrift voor Psychiatrie[1].

Complotdenken komt veel voor in onzekere omstandigheden, schrijven ze. 'Het geeft mensen houvast, zekerheid, morele superioriteit en sociale steun, want vaak vinden complotdenkers aansluiting bij een groep gelijkgestemden. Het aanhangen van complottheorieën kwam niet voor niets veel voor tijdens de coronapandemie.’

Complotdenken wordt gekenmerkt door de sterke overtuiging dat een bepaalde, als onrechtvaardig ervaren situatie, het resultaat is van een doelbewuste duistere samenzwering van een groep mensen met kwade bedoelingen. Dat heeft veel overeenkomsten met paranoïde wanen: in beide gevallen gaat het immers om onjuiste, hardnekkige en soms bizarre overtuigingen.

Net als mensen met paranoïde wanen houden complotdenkers hardnekkig vast aan hun overtuigingen. Ze dragen vaak een overvloed aan 'bewijzen' aan voor hun theorieën, bijvoorbeeld teksten van websites, losse citaten of videofragmenten. Ook gebruiken complotdenkers andere bronnen als ondersteuning van hun ideeën, zoals spirituele, fysieke of emotionele ervaringen.

In gesprekken met complotdenkers blijkt vaak dat objectiveerbare feiten en rationele argumenten niet doorslaggevend zijn. Net als bij mensen met psychotische paranoïde wanen is de overtuiging niet vatbaar voor logische bewijzen. Als er dingen gebeuren die niet rijmen met het denkbeeld, wordt dit genegeerd of omgedacht, zodat het toch binnen de overtuiging past.’

Bij beiden zijn rationele argumenten en een beroep op de logische gedeelde werkelijkheid grotendeels ineffectief. Het gaat complotdenkers om de machteloosheid van de burger, verlies van vrijheid en controle. Het gaat om bezorgdheid en woede over systemen en machtsstructuren die (ingebeelde) slachtoffers maken. Mensen met paranoïde wanen zijn hun normale ervaring van de werkelijkheid, van zichzelf en van anderen kwijt, en proberen daar betekenis aan te geven.

Ook uit ander onderzoek bleek dat verband tussen wanen, magisch denken, gebrek aan analytisch denken en complotdenken te bestaan[2]. De complotdenkers zullen het allemaal wel weer anders zien, want die zijn immers 'wakker'.

[1] Veling et al: Zijn complotdenkers psychotisch? Een vergelijking tussen complottheorieën en paranoïde wanen in Tijdschrijft voor de Psychiatrie – 2021. Zie hier (pdf).
[2] Barron et al: The relationship between schizotypal facets and conspiracist beliefs via cognitive processes in Psychiatry Research - 2018. Zie hier.

Ard Pisa fantaseert over complotten

Waardoor zou het komen dat sommige mensen klakkeloos in allerhande complotten geloven? Zou het een soort existentiële angst zijn? Alsof je als een roodkapje in een donker bos vol wolven denkt te leven, waarin alles om je heen een onzichtbare vijand is? Dat je een soort houvast in het leven probeert te krijgen door in 'iets' te geloven, zelfs als dat geloof aan waanzin grenst?

Het probleem is natuurlijk niet dat sommige mensen in een enkel, vastomlijnd complot geloven, maar het grote probleem is dat teveel mensen in vrijwel alle complotten geloven die er ook maar op internet gevonden kunnen worden.

Daarbij wordt ieder kritisch denkvermogen, zo dat al bestaat, uitgeschakeld. Als 20 hoogopgeleide wetenschappers bijvoorbeeld zeggen dat iets 'A' is, dan vinden deze dwaallichten in de krochten van het internet wel een amateuristisch gemaakt filmpje, waarin gemeld wordt dat het 'B' is. Daarmee is het bewezen, want wetenschappers zijn immers 'big pharma' of 'big tech' en dus per definitie niet te vertrouwen.

Een geliefd onderwerp van complotters is het idee dat er een wereldwijde samenzwering moet bestaan, want... Ja, waarom eigenlijk? Niemand die dat goed kan uitleggen, want op een diepzinnige gedachte kun je compotters nooit betrappen.

Een mooi voorbeeld van deze categorie is Ard Pisa. Zijn kwalificatie is dat hij wat cursusjes heeft gedaan bij Roy Martina, een gerenommeerd kwakzalver (zie bijvoorbeeld hier of hier of hier). Het geeft in ieder geval niet veel vertrouwen in het kennis- en denkniveau van Ard Pisa. Zo vond ook de Vereniging tegen de Kwakzalverij eerder ook al. Zie hier.
Ard Pisa is ook een beetje geobsedeerd door de Illuminatie en de Cabal.
De werkelijke historie vermeldt dat de Illuminatie ooit wel bestaan hebben, maar het was opgericht als een clubje van en voor verveelde heren. Zo zijn ook de Vrijmetselaars en de Rozenkruizers ooit opgericht. De illuminatie zijn al in 1788 een zachte dood gestorven (zie hier), maar in het brein van een 'wakkere' complotter leeft de organisatie nog steeds voort.

De Cabal is ook al zo'n ongrijpbare groep. Het woord 'cabal' is afgeleid van de 'Kabbalah', de Joodse mystieke uitleg van de Joodse bijbel, de Torah. Onder invloed van Sir Aleister Crowley (1875-1947), een occultist, alcoholist, drugsgebruiker en notoir vreemdganger, werd de betekenis van het woord 'cabal' wat meer sinister[1]. Maar ach, wie maakt zich tegenwoordig nog druk over een malloot als Crowley? Niemand, maar zijn misbruik van het woord 'cabal' is blijven voortetteren bij complotgeesten.

Een klein voorbeeld van Ard Pisa. Hij postte gemakzuchtig een stukje tekst op Facebook dat afkomstig zou moeten zijn uit de Memoires van David Rockefeller (1915-2017). In dat stukje tekst zou Rockefeller toegeven 'dat wij (de familie) een deel uitmaken van een geheime cabal'. Ard Pisa had zelfs nog even de cover van internet geplukt. Wat hij echter weer niet gedaan had was even de bron checken, want dan had hij kunnen ontdekken dat juist het tegendeel waar was. Want dát is de kwaal van complotters: ze zoeken iets wat in hun denkwereld past, vinden iets en dus is het waar.

[Wat er volgens Ard Pisa in het boek zou staan]
[Het werkelijke verhaal uit 'David Rockefeller']

Ard Pisa is een valse profeet en is een perfect voorbeeld van iemand die gedachteloos en met de diepgang van een plas regenwater werkelijk álles gelooft. Treurig om zo in het leven te moeten staan.

Het zal de lezer niet verbazen dat Ard Pisa me fluks op Facebook heeft geblokt.

Ard Pisa fantaseert ook over Bosnische pyramides. Zie hier.

[1] Hutchinson: Aleister Crowley: The Beast Demystified - 1998

Janet Ossebaard: de koningin der complotten

Janet Ossebaard (1967) studeerde in de jaren 80 van de vorige eeuw taal- en letterkunde aan de universiteit van Groningen. Daarna begon ze een bureau voor vertalingen en communicatieadvies. Zo op het eerste gezicht een normaal begin van het werkzame leven van een normale vrouw. Maar er moet iets gebeurd zijn waardoor haar brein kortsluiting maakte. Misschien een burn-out of het verlies van het geloof in God?
In 1994 ziet ze voor het eerst een graancirkel. Dat was rijkelijk laat, omdat de meeste Nederlanders toen al begrepen hadden dat graancirkels simpelweg practical jokes waren. Janet Ossebaard tuinde er echter met open ogen in.

Haar ouders probeerden haar tevergeefs op het rechte pad te houden en dachten dat ze gek geworden was. “Ik had heel veel problemen met familie,” zo meldt ze in een documentaire, “verloor vrienden. Op verjaardagen maakten ze altijd dezelfde grappen.”

Na – alweer – een conflict verlegt Janet Ossebaard haar interesse van graancirkels naar andere complotten. Niet één vastomlijnd complot, maar een voortdurend wisselende combinatie van allerhande complotten die aan elkaar worden geknoopt met een totaal gebrek aan logica. Zo worden orgaanhandel door de overheid (hoax), 9/11 (hoax) en de uitbraak van het coronavirus met schijnbaar gemak op één hoop gegooid. Natuurlijk is het 5G-netwerk – je weet wel dat netwerk dat op dat moment nog niet eens ingeschakeld was – betrokken bij het virus en zitten Bill Gates en de farmaceutische industrie achter de uitbraak, vanwege hun financiële belang om een vaccin te verkopen met daarin nano-chips om de mensheid te decimeren (hoax). Ze is dus eigenlijk een hamsteraar van hoaxes. Nee, ik geef beslist geen links naar haar filmpjes.

Want, ondanks het feit dat ieder weldenkend mens de fantasieën, overgoten met een antisemitisch sausje, van Janet Ossenbaard naar het land der fabelen zal verwijzen, blijken er toch veel teveel leeghoofden in ons land te leven. Zou het tevens een geval zijn van een eenogige koningin in het land der mentaal blinden?

Janet Ossebaard kan bovendien niet tegen kritische vragen, want dan behoor je tot de 'tegenpartij' en wordt het gesprek direct beëindigd. Dat is mogelijk een signaal of symptoom van een geestelijke stoornis. Zou Janet Ossebaard wellicht gebukt gaan onder een narcistische persoonlijkheidsstoornis?

Mensen met narcisme hebben immers voortdurend bewondering en aandacht nodig, zelfs als die gekregen wordt van leeghoofdige zielsverwanten. Ze kunnen agressief gedrag vertonen als ze worden tegengesproken, maar verbergen daarmee hun eigen onmacht, onzekerheid en schaamte.

Eigenlijk moeten we daardoor medelijden hebben met Janet Ossebaard, want diep van binnen zijn mensen met narcisme vaak eenzaam, kwetsbaar en lijden aan een groot minderwaardigheidsgevoel.

[Update 29 november 2023] Janet Ossebaard is vermist. Vrienden vermoeden zelfmoord. Het gevolg is natuurlijk ook dat de wappies weer helemaal in de stress zijn. Ze snappen niet dat Ossebaard een psychiatrisch patiënt is die professionele hulp nodig heeft (of had). Voor hen is ze een held en dat is een dieptreurige constatering.
[Update 24 december 2023] Janet Ossebaard (56) is overleden door zelfdoding. De Zweedse politie ontdekte op 22 december 2023 haar levenloze lichaam in een gammele caravan nabij Lund (Zweden). Volgens Koeter zou zij met een overdosis medicijnen een einde aan haar leven hebben gemaakt. Een treurig einde van een treurig leven.

Universiteit van Amsterdam noemt plagiaat ‘slordig’

Het helpt als je vrienden in belangrijke posities hebt. Die kunnen namelijk een wetenschappelijke doodzonde uitgummen en plagiaat simpelweg 'slordig' noemen.
Voormalige rector magnificus van de Universiteit van Amsterdam, Dymph van den Boom, pleegde daardoor geen plagiaat in haar proefschrift of in haar openingstoespraken. Dat stelt de onafhankelijke externe commissie Wetenschappelijke Integriteit van de UvA in een rapport.

Van den Boom, die in 1996 hoogleraar Algemene Pedagogiek aan de UvA werd, zou gedurende haar wetenschappelijke en bestuurlijke carrière veelvuldig teksten hebben gebruikt zonder duidelijk te maken dat het om werk van anderen gaat, meldde NRC hier in juni van 2019.

"Het spreekt voor zich dat vóór alles zorgvuldigheid geboden is. We nemen pas een standpunt in nadat goed en onafhankelijk onderzoek is gedaan, in lijn met de Gedragscode wetenschappelijke integriteit van de VSNU", liet de universiteit in een reactie weten.

Volgens de commissie, die in opdracht van de UvA onderzoek deed naar de mogelijke schending van de wetenschappelijke integriteit door Van den Boom, was er wel sprake van ‘(een patroon van) slordigheden en tekortkomingen bij bronvermeldingen’. Als u zoiets had gedaan, dan zou zoiets gewoon 'plagiaat' genoemd worden, maar niet bij de Universiteit van Amsterdam.

Van den Boom laat in de Volkskrant weten blij te zijn dat de commissie geen plagiaat heeft geconstateerd. "Wel neem ik het bestuur van de UvA kwalijk dat zij direct in NRC verklaarden een onderzoek te beginnen", zei ze.

Tuurlijk Dymph, speel maar even de verongelijkte 'wetenschapper'.

Actievoerder Oostvaardersplassen opnieuw veroordeeld

Ik snap het wel: je ziet beelden van zielige dieren in de Oostvaardersplassen en je gelooft dat jij er wat aan moet doen. Het probleem is echter dat alle dieren zich in dat gebied ongebreideld kunnen voortplanten omdat er geen predators zijn en op een gegeven moment is er – zeker in de wintermaanden – geen voedsel genoeg meer om die te grote kuddes van voedsel te voorzien. Stiekem een paar balen hooi over de hekken gooien geeft je even een goed gevoel, al hoor je te beseffen dat dat beetje hooi nooit genoeg zal zijn om al die dieren de winter door te helpen. Het is te weinig om van te leven, maar teveel om dood te gaan. Als je eerlijk bent verleng je slechts het lijden en is het uitstel van executie.
Wat overblijft is een gevoel van frustratie, want je bent uiteraard tegen afschieten van die zielige dieren, maar zelf kun je ook geen enkele oplossing van het probleem van overbevolking aandragen. Die frustratie zoekt een uitweg en omdat je slecht opgevoed bent ga je eerst maar iets vernielen en vervolgens de ambtenaren van Staatsbosbeheer op Facebook maar vergelijken met kampbeulen of de Nazi-arts Josef Mengele.

Maar, zoals altijd, blijkt dat het recht van meningsuiting ook zijn grenzen heeft. Daarom stond Bas Metzemaekers op 18 februari 2019 al voor de tweede keer voor de rechter. Hij is namelijk behoorlijk hardleers. Hij kreeg van de rechter een werkstraf van twintig uur voor het aantasten van de eer en goede naam van de directeur van Staatsbosbeheer.

De officier van justitie had een werkstraf van 32 uur geëist. Misschien dat een tweede werkstraf wat helpt, want aan werken heeft Bas Metzemaekers een broertje dood.

Op zijn Facebook-pagina wordt hij gevolgd en aangespoord door een paar duizend hersenloze dwaallichten. Het niveau van de reacties is stuitend. Ik kon me niet voorstellen dat er in ons land zoveel domheid en onbeschaafdheid kan bestaan.
Zijn profielfoto toont Bas Metzemaekers in een karakteristieke pose: als jager. Wie snapt het schizofrene in deze foto en in zijn aanhangers?

Adriana Bus schond wetenschappelijke integriteit

Hoogleraar orthopedagogiek Adriana Bus heeft de wetenschappelijke integriteit geschonden door naamsvermeldingen te manipuleren bij subsidieaanvragen en wetenschappelijke publicaties.
Bus kwam anderhalf jaar geleden in opspraak (zie hier) na onderzoek naar het werkklimaat bij het Leidse Instituut voor Pedagogische Wetenschappen. Bus en haar collega-hoogleraren Marinus van IJzendoorn en Marian Bakermans-Kranenburg zaaiden jarenlang angst onder medewerkers en promovendi. Interim-directeur Fischer verzamelde 53 klachten over Bus, waarvan twaalf over mogelijke schendingen van wetenschappelijke integriteit.

De interne commissie Commissie Wetenschappelijke Integriteit (CWI) onderzocht de twaalf beschuldigingen op basis van documenten, gesprekken met medewerkers en twee hoorzittingen met Bus. In haar advies aan het Leidse bestuur concludeert de CWI dat Bus heeft gezondigd tegen de gedragscode wetenschappelijke integriteit door ten onrechte auteursnamen wel of juist niet te vermelden op subsidieaanvragen, om de kans op het binnenslepen van onderzoeksgeld te vergroten.

Ook het 'beleid' van Bus bij auteursvermeldingen bij publicaties en symposiumbijdragen werd tegen het licht gehouden. Ook hier bleken auteurs onterecht te worden opgevoerd dan wel afgevoerd. Volgens de CWI had dat in dit geval niet met berekening te maken, maar met het "verdeel- en heersbeleid" in de autoritair geleide onderzoeksgroep van Bus.

Bus was sinds haar emeritaat in Leiden in 2016 nog als gasthoogleraar verbonden aan de Vrije Universiteit. Een woordvoerder van de VU meldt dat de VU deze samenwerking eind vorig jaar heeft beëindigd, vermoedelijk als gevolg van de resultaten van dit onderzoek. Al wilde hij dat niet toegeven.

Uiteraard ziet Adriana Bus het allemaal anders.

Rebekka Timmer struikelt over 'racistisch’ butlerbord

Het bord van een zwarte butler voor lunchroom 'De Koffiebranderij' in Hilversum zorgt plotseling voor boze reacties van anti-Zwarte Pietactivisten, wat natuurlijk slechts verwarde geesten zijn met veel teveel vrije tijd. Hun acties hebben echter een averechts effect: de zaak wordt overspoeld met steunverklaringen. De eigenaar ontving zelfs bloemen.
Daan van Linschoten, mede-eigenaar 'De Koffiebranderij', overweegt aangifte te doen tegen Rebekka Timmer (1999) en/of de activisten van Kick Out Zwarte Piet (KOZP). Van Linschoten werd op internet belasterd nadat hij Rebekka Timmer en een andere activiste had gevraagd zijn zaak te verlaten. Het tweetal beschuldigde Van Linschoten van racisme.

Timmer en een ander warhoofd kwamen 'De Koffiebranderij' binnen. Zij maakten zich druk om een butlerpop die buiten de lunchroom staat. Die zou getuigen van racisme. Binnen vonden Timmer en haar gezellin de sinterklaasversiering ook racistisch. Volgens Daan van Linschoten wilde Timmer dat de versieringen werden weggehaald en ook de butlerpop zou moeten worden verwijderd.

"Het is een mening en die mag ze hebben", zegt Daan van Linschoten. "Alleen heb ik een andere mening. En ik laat me niet door iemand anders vertellen hoe ik mijn lunchroom inricht. Ik vind het ook onfatsoenlijk dat iemand binnenkomt en overal stickers op wil gaan plakken waarop staat: ’Zwarte Piet is racisme’. Dus ik heb haar gezegd dat ze de verkeerde deur is binnengegaan en gevraagd of ze het pand wilde verlaten."
[Rebekka Timmer]
Na haar bezoek aan 'De Koffiebranderij' plaatste Timmer op Facebook een recensie: "Racistische karikaturen staan bij de Lunchroom voor de deur en de hele zaak hangt er vol mee. Walgelijk. Als je er wat van zegt kun je een grote mond krijgen. Ik kom er niet meer".

Gevolg was dat soortgenoten - of in elk geval anti-zwartepietactivisten - begonnen met trollen: internetbullebakken. De Facebookpagina van 'De Koffiebranderij' liep vol met negatieve recensies. "Allemaal van anonieme mensen die hier nog nooit zijn geweest", aldus Daan van Linschoten. Eén van de reviews luidde: 'Hele complex heeft een dierenplaag, muizen en kakkerlakken in de keuken. Niet eten hier!' Was getekend: ene Daisy Plainview, duidelijk een alias, want als je ook maar een beetje ruggengraat hebt dan gebruik je je eigen naam.

Rebekka Timmer wast haar handen lafjes in onschuld en zegt: "Ik heb niemand gevraagd zulke dingen te doen en weet zelfs niet dat het is gebeurd. Als het echt zo is, keur ik dat niet goed. Ik sta wel achter mijn eigen review." Van Linschoten: "Ik wil excuses van Rebekka Timmer of ik ga aangifte doen. Ik laat mijn zaak niet naar de haaien gaan door dit soort mensen."

Rebekka Timmer maakte deel uit van de fractie van de SP in Hilversum. Ze was uiteraard ook betrokken bij de anti-zwarte pietenactie in Hilversum. Namens KOZP hanteerde ze de megafoon. Ze bevestigt dat ze vrijdag in de lunchroom is geweest en de eigenaar heeft gewezen op 'racistische uitingen' buiten en in de zaak.

Een paar dagen later is Rebekka Timmer door de SP geloosd. Er was geen enkele druk om te vertrekken jokt Timmer. Ze wil zich aansluiten bij BIJ1, het clubje van Sylvana Simons. Ze zal zich er heel erg thuis gaan voelen, zo schat ik.
[Update 24 februari 2019] Het kon niet uitblijven: Rebecca Timmer heeft Palestina en daarmee het rabiate anti-semitisme omarmd. 

[Update 3 juli 2022] BIJ1 toont opnieuw stuitende intellectuele armoede: Rebekka Timmer verkozen tot nieuwe voorzitter van Bij1.

For your own sanity: The comments are closed.