De rancune van Pieter Postma [3]

We beginnen bij het begin: Jasper vertoonde al jarenlang een patroon van psychopatisch gedrag. Hij ging regelmatig naar 'dames van lichte zeden' in Groningen. Hij pikte een auto nadat hij een paar pilsjes had gedronken. Toen hij na een achtervolging en aanrijding met de politie-auto werd aangehouden speelde hij de vermoorde onschuld. Hij moest zich voor de rechter verantwoorden en kreeg een boete van €750.

Volgens een door de verdachte geraadpleegde psychiater, zo schreef het Nieuwsblad van Noordoost Friesland op 12 oktober 2009, kan er sprake geweest zijn van een zogenaamde 'dissociatieve fugue'. Iemand doet dan allerlei handelingen zonder dat hij het echt beseft en zonder dat hij zicht heeft op de gevolgen.

Psychiatrie is slechts een pseudowetenschap en er bestaan geen objectieve testen om geestelijke stoornissen vast te stellen bij een patiënt. Een psychiater baseert zijn mening vooral op wat zijn patiënt hem verklaart. Het blijft altijd een gok.

Ik vermoed dat Jasper bij zijn bezoek aan de psychiater een aantal keren heeft gezegd dat hij niet wist waarom hij het gedaan had. Precies zoals kleine kinderen reageren als ze een hele keuken vol met meel of verf hebben achtergelaten. Wie heeft dat gedaan, vragen ouders aan het kind dat met meel of verf overdekt is. Ik weet het niet, antwoordde het kind.

Het kind in Jasper is waarschijnlijk altijd blijven bestaan. Waar is die €100 gebleven? Ik weet het niet, antwoordde Jasper die van dat geld naar Groningen is geweest voor een verboden bezoekje. Hoe vermoordde je Marianne Vaatstra? Ik weet het niet meer zo precies, antwoordde Jasper die de gruwelijke details niet publiekelijk wilde uitleggen.

Dat een psychiater een vermoedelijke diagnose van 'dissociatieve fugue' vaststelde bij Jasper is dan niet zo vreemd. Het was óf dat óf hij was een pathologische leugenaar.

Pieter Postma gelooft tegen beter weten in dat Jasper S niet de moordenaar van Marianne Vaatstra is. Hij voert daarvoor allerlei niet ter zake doende argumenten aan (er was geen fietstocht) of stelt suggestieve vragen, waarop een eenvoudig antwoord mogelijk is.

Een voorbeeld van zo'n suggestieve vraag bevat de onderstaande tweet van Pieter Postma. “#Jasper: kan iemand uitleggen waarom waarom Jasper S niet bij het PBC is onderzocht? Ook al vanwege de mogelijke 'dissociatieve fugue'.” Natuurlijk werd het Pieter Baan Centrum aan deze tweet toegevoegd in de hoop een antwoord uit te lokken.

Maar zelfs de meest eenvoudige zoekslag op internet toont aan dat Jasper wel degelijk aan een psychiatrisch onderzoek werd onderworpen. De uitslag was dat hij volledig toerekeningsvatbaar was ten tijde van de moord op Marianne Vaatstra, al scoorde hij wel hoog op de kenmerkenschaal waarmee psychopathie wordt gemeten. Een psychiater zei ervan uit te gaan dat Jasper niet het achterste van zijn tong heeft laten zien, waardoor het patroon van 'ik weet het niet' weer bevestigd werd.

De vraag is dus waarom Pieter Postma deze vragen stelt, terwijl hij het antwoord allang had kunnen weten. De reden is dat hij zijn voormalige werkgever in discrediet poogt te brengen. Het geeft hem een gevoel van macht na een leven van onmacht, machteloosheid en hulpeloosheid. Zijn obsessieve en narcistische persoonlijkheid zorgt er voordat hij niet kan stoppen. Advocaat Jan Vlug sloeg de spijker op zijn kop toen hij Pieter Postma betichtte van 'malicieuze domheid.

Overigens zit de verknipte seksualiteit in de familie, want ook de vader van Jasper kon zijn handen niet thuishouden.

Lees deel 1 hier, deel 2 hier en deel 4 hier.