Dat geeft te denken, zo zal de objectieve lezer nu opmerken. Jasper had immers tijdens de terechtzitting zijn daad bekend (na een 100% DNA-match) plus spijt en wroeging getoond (al dan niet gemeend).
Eindelijk weer vrij, zo zal Jasper gedacht hebben, ik heb boete gedaan voor mijn misdaad en kan voorzichtig mijn leven weer proberen op te bouwen.
Pieter Postma kan het echter niet loslaten. Het bewijzen van de onschuld van Jasper is zijn leven geworden. Terwijl Jasper vrij man is, zit Pieter Postma nog steeds gevangen in zijn waanwereld.
De advocaat
Jan Vlug, de advocaat die Jasper behoedde voor een nog langere gevangenisstraf en TBS, is de gebeten hond. Hij wil Pieter Postma maar geen antwoorden geven op de vele suggestieve vragen die Pieter Postma maar blijft stellen.
Dat geeft te denken, zo zal de objectieve lezer nu opmerken. Waarom zou Vlug willen antwoorden op vragen van een dwaas over een zaak die juridisch afgehandeld is en de dader alweer op vrije voeten is. Er is geen zaak meer.
Maar die begrijpelijke onwil van Jan Vlug om op zinloze vragen te antwoorden, drijft de Pieter Postma tot wanhoop.
De tuchtklacht
Intussen is Pieter Postma zo gefrustreerd dat hij in al zijn malligheid besloten heeft om een klacht in te dienen bij de Raad van Toezicht van de Orde van Advocaten in het arrondissement Overijssel.
Het resultaat
Wat denk je dat er gebeurde? Niets. Geen ontvangstbevestiging, geen reactie. Niets.
Het enige medium dat wél melding maakte van de klacht was De Andere Krant, een bekende verspreider van nepnieuws. Pieter Postma was er maar wat trots op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten