Fakkelgek Max van den Berg krijgt Russische onderscheiding

De meeste mensen kennen Max van den Berg voornamelijk omdat hij in het nieuws kwam toen hij in 2022 dreigend voor het huis van (toen) Minister Sigrid Kaag stond te zwaaien met een grote fakkel. Dat feit leverde hem vijf maanden gevangenisstraf op.

Maar Max is geestelijk nogal ontregeld, lijdt aan schizofrenie en is daarvoor behandeld geweest in een psychiatrisch ziekenhuis. Het hielp uiteraard niet, vooral omdat psychiatrie geen echte wetenschap is, maar een wirwar van aannames, mogelijke diagnoses en medicatie die soms wel en soms niet werkzaam is[1]. Bovendien is Max zowel drugs- als drankverslaafd.

In de bovenkamer van Max van den Berg heerst dus de chaos en dat blijkt uit zijn acties als activist. Hij heeft er een hele dagtaak aan om van de ene demonstratie naar de andere te reizen in de eerste klasse van de trein.

Wie betaalt die reiskosten voor hem, zo was al tijden de vraag van bezorgde observanten. Die vraag is nu beantwoord: Rusland.

Elke maand staan ze op de Dam: Verdwaasde activisten 'voor de vrede' die een einde eisen aan de wapenleveringen aan Oekraïne. De acties worden aangejaagd door leden van de KCOPC, een Russische organisatie die door Moskou wordt betaald, zo blijkt uit onderzoek van NRC. Sommige van deze kleinschalige manifestaties worden daar op de nationale televisie uitgezonden.

Ook het journalistieke platform Pointer (KRO-NCRV) deed onderzoek naar de manier waarop Rusland mensen inzet om het propaganda van het Kremlin te verspreiden. Bij het onderzoek stuitte Pointer ook op Max van den Berg die tegenwoordig actief is bij anti-NAVO-protesten en bij maandelijkse pro-Russische vredesdemonstraties op de Amsterdamse Dam. Daar stellen sprekers onder meer dat het westen schuldig is aan de oorlog in Oekraïne. Ook deed Van den Berg mee aan de pro-Russische betoging naast het Sovjet ereveld in Leusden op 9 mei 2025.

Die dag kreeg Max van den Berg zijn onderscheiding “uit oprechte waardering” voor zijn “bijdrage aan het behoud van vrede”. Het is het cynisme ten top dat de agressor een useful idiot een oorkonde geeft voor het spuien van zijn desinformatie.

Mischien moet Max van den Berg maar eens worden aangeklaagd voor landverraad ex artikel 97 van het Wetboek van Strafrecht.

In een reactie zegt de KCOPC (Координационного Совета Российских Соотечественников в Нидерландах ofwel Coördinatieraad van Russische Landgenoten in Nederland, die Max van den Berg de oorkonde gaf, geen banden te hebben met de overheid. Yeah right, terwijl in de statuten van de KCOPC expliciet vermeld staat dat ze samenwerken met de Russische ambassade.

Max is trots op zijn oorkonde.

[1] Allsopp et al: Heterogeneity in psychiatric diagnostic classification in Psychiatry Research - 2019. Zie hier.

Fleur van der Pols: Een lemming op weg naar een klif

Sociale media was ooit bedoeld om elkaar virtueel te ontmoeten om gezellig gedachten en standpunten met elkaar uit te wisselen. Intussen is het een virtuele psychiatrische inrichting geworden, waarin gelijkgestemden gelijkgestoorden elkaar weten te vinden.

Het verbaast me altijd opnieuw dat mensen met een psychische stoornis een totaal gebrek aan mensenkennis bezitten. Dat ze niet kunnen (of willen) inzien dat degene die ze willen steunen minstens zo gestoord is als zijzelf. Het treurige gevolg van deze karaktertrek is dat ze elkaar nog verder de vernieling in werken.

Mannen, zoals Niels Hoekman, die hun kinderen niet meer mogen zien, worden door labiele vrouwen, zoals Fleur van der Pols, gesteund in hun ziekelijke en zinloze strijd tegen Jeugdzorg. Daardoor werd de kans om hun kinderen ooit weer te zien steeds kleiner en kleiner.

Mannen, zoals ontslagen UvA-docent Laurens Buijs, die kampen met voortdurende psychoses en verplicht opgenomen moest worden, omdat hij een huisgenoot met een mes bedreigde, worden door labiele vrouwen, zoals Fleur van der Pols, gesteund in hun wanen. Daardoor werd de kans dat hij weer als volwaardig lid van de samenleving kon opereren steeds kleiner en kleiner.

Mannen, zoals de veroordeelde criminelen en complotdenkers Micha Kat, Wouter Raatgever en Joost Knevel, die allemaal voor eigen gewin een complot in Bodegraven verzonnen, zijn plotseling geheel geloofwaardig in de ogen van labiele vrouwen, zoals Fleur van der Pols. Daardoor wordt de kans dat ze opnieuw voor de rechter komen te staan steeds groter en groter.

Ook vreemd is, zo zal de objectieve lezer opmerken, dat zo iemand zo gemakkelijk van de ene complotdenker naar de andere overstapt. Is Fleur van der Pols zo goedgelovig? Zou dat wellicht een symptoom zijn van een psychische stoornis? Of is het gewoon een uiting van 'soort zoekt soort'?

In de laatste versie van het in de psychiatrie gebruikte standaardwerk, de Diagnostic and Statistical Manual for Mental Disorders (DSM-5.0) worden de symptomen van alle geaccepteerde psychiatrische stoornissen beschreven.

Een diagnose van een Borderline persoonlijkheidsstoornis kan gegeven worden indien de patiënt een aantal symptomen vertoont. Eentje daarvan is (vertaald) 'Onstabiele en chaotische interpersoonlijke relaties, vaak gekenmerkt door een patroon van afwisseling tussen extremen van idealisering en devaluatie, ook wel bekend als splitting'.

Ik geef toe: het is maar één symptoom en ik ken Fleur van der Pols niet goed genoeg om haar een etiket van een stoornis op haar voorhoofd te kunnen plakken, maar ik zie haar wél steeds verder afglijden. Ze zorgt minder goed voor zichzelf en haar reacties op bezorgde en goedbedoelde reacties ('zoek hulp' of 'neem afstand') worden steeds extremer.

Het is jammer dat de psychiatrische zorg in Nederland niet pro-actiever kan werken, waardoor patiënten in een vroeg stadium kunnen worden behandeld. Dan zou een verward brein met enige medicatie en een rustgevende omgeving nog gereset kunnen worden. Voor Fleur van der Pols vrees ik het ergste. Zonde van een jong leven met een lange toekomst voor zich.

Nu rest slechts de afgrond.

[Update 11 juni 2025] Fleur van der Pols is aangehouden, gehoord en weer in vrijheid gesteld in afwachting van haar proces.

Het Onfatsoen van Michiel van Erp

Er zit iets tegenstrijdigs in de reclame voor de televisieserie 'Eén van Ons'. Aan de ene kant wordt het 'de nieuwe waargebeurde misdaadserie' genoemd, terwijl de regisseur na flink wat ophef zei dat de serie 'volledig fictie is geworden'.

Michiel van Erp, de regisseur van 'Eén van Ons', claimt namelijk dat de serie 'slechts' geïnspireerd is door de moord op Marianne Vaatstra. "Maar het is volledig fictie geworden, het is geen reconstructie. Het speelt zich af op het platteland van Groningen en niet in Friesland. We hebben het bewust uit de werkelijkheid getrokken."

Maar waarom noem je de dan naam Marianne Vaatstra, een lafhartig vermoorde jonge vrouw, als het verhaal toch fictie is? Het is niet meer dan een soort lijkenpikkerij om je project winstgevend te krijgen.

Wat bezielt een filmmaker om een televisieserie te maken over de moord op Marianne Vaatstra? Nog steeds zijn psychische patiënten als Pieter Postma en Willem Dankbaar aan het roeren in een troebele soep, waardoor de familie na al die jaren nog steeds geen tijd en ruimte krijgt om het verdriet en verlies te verwerken.

Waar is het respect voor de doden gebleven? Regisseur Michiel van Erp is kennelijk een man met gebrek aan fatsoen. Misschien het gevolg van een levenlang wonen en werken in die enclave van Nederland die men 'de Randstad' pleegt te noemen. Daar wonen namelijk veel mensen die in de alternatieve werkelijkheid geloven dat zij het beter weten dan de rest van het land. Friesland is immers zo ver verwijderd van de Randstad dat het voor mensen als Van Erp gevoelsmatig dichterbij Scandinavië ligt.

Tot zijn verbijstering was de familie Vaatstra niet blij met zijn project. Van Erp zegt verrast te zijn door de reactie van de familie. Hij confabuleert snel een antwoord als hem die boosheid voor de voeten geworpen wordt. "We hebben destijds wel degelijk contact gehad met ze, maar ze wilden niet meewerken. Maar laat het helder zijn: ik heb respect voor het verdriet dat ze voelen, dat snap ik zeker."

Dat contact, waar Van Erp het over heeft, is dan ook volledig fictie. "De familie vindt het afschuwelijk, dat de tragedie die hen is overkomen, inspiratie is voor een televisieserie. Zij zijn er vooraf niet over geïnformeerd en hebben er geen medewerking aan verleend", zegt de advocaat van de nabestaanden.

Elke keer dat de zaak Vaatstra in het nieuws is, heeft dat een grote emotionele impact op de familie. "Ze zien de tv-serie als iets waar ze verder geen invloed op hebben. Maar de aanloop naar de serie, de publiciteit en straks ook de daadwerkelijke uitzendingen halen veel verdriet weer extra omhoog," zo verklaart de advocaat.

Intussen hebben de filmcommissies van vijf provincies (Friesland, Groningen, Drenthe, Limburg en Zeeland) samen een nieuwe gedragscode gelanceerd. Niet afdwingbaar en veel te laat. Dus slechts voor de bühne.

Ook Pieter Postma, een van de notoire complotdenkers, ziet 'Eén van Ons' met lede ogen aan. Het verhaal klopt niet met zijn verzonnen werkelijkheid.

Over Contrails en Chemtrails

Contrails
Contrails [condensatiesporen] zijn lijnvormige wolken, die geproduceerd worden door [I] uitlaatgassen van vliegtuigmotoren of [II] veranderingen in de luchtdruk, meestal op vlieghoogtes van meerdere kilometers. Ze bestaan voornamelijk uit water, in de vorm van ijskristallen. De combinatie van waterdamp in uitlaatgassen van vliegtuigmotoren en de lage omgevingstemperaturen op grote hoogte veroorzaken de vorming van de sporen. Onzuiverheden in de uitlaatgassen van de motor van de brandstof, waaronder roet- en zwavelverbindingen leveren een deel van de deeltjes die dienen als condensatiekernen voor de groei van waterdruppels in de uitlaatgassen. Als er waterdruppels ontstaan, kunnen deze bevriezen tot ijsdeeltjes die een condensatiestreep vormen. Ook kunnen ze worden veroorzaakt door veranderingen in de luchtdruk in vleugeltipwervelingen of in de lucht over het gehele vleugeloppervlak.

Chemtrails
Chemtrails [chemische sporen] is een waanidee dat door wappies wordt omhelst. Zij zijn er van overtuigd dat condensatiesporen in feite chemische sporen zijn. Het zou een geheim project dat niemand mag weten, maar zij doorzien het. Die chemtrails zouden bestaan uit chemische middelen, bedoeld om de mensheid uit te roeien, weersbeïnvloeding, psychologische manipulatie of het testen van biologische of chemische middelen op een bevolking. De chemtrails zouden bovendien problemen met de ademhaling en andere gezondheidsproblemen veroorzaken.

Het grote probleem is dat door het geloof in chemtrails een ander groot probleem verhult. Doordat ieder normaal denkend mens het bestaan van chemtrails zal ontkennen, wordt de complotdenker juist voortdurend gesterkt in zijn of haar overtuiging dat chemtrails wel degelijk bestaan. De wereld bestaat dus uit twee kampen: contrails of chemtrails.

Luchtvervuiling
Maar iedereen ziet daardoor het echt grote probleem niet meer: luchtvervuiling door de uitlaatgassen van vliegtuigen.

Uitlaatgassen van vliegtuigmotoren bestaan voornamelijk uit water, koolstofdioxide (CO₂) en de verbrandingsproducten van kerosine, een koolwaterstof. Door onvolledig verbranding van deze brandstof onstaan vluchtige organische stoffen, anorganische gassen, polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's), zuurstofhoudende organische stoffen, alcoholen, ozon, ultrafijn stof en roetdeeltjes.

Al deze soms (zeer) giftige producten bereiken uiteindelijk de aarde en vervuilen daar het milieu en kunnen diverse ziekten veroorzaken, waaronder luchtwegproblemen en zelfs kanker[1][2].

In Nederland zijn zowel luchthaven Schiphol als vliegmaatschappij KLM al in 2006 door hun eigen arbodiensten gewaarschuwd voor een ‘verhoogd risico’ op hartproblemen en longkanker bij hun medewerkers, zo blijkt uit een artikel uit 2021. Niets mee gedaan.

Met andere woorden: de goedgelovige complotdenkers hebben door hun obsessie met betrekking tot chemtrails het probleem zodanig vertroebeld dat de echte gevaren van vliegtuigen nauwelijks meer worden aangepakt.

[1] Bendtsen et al: A review of health effects associated with exposure to jet engine emissions in and around airports in Environmental Health – 2021
[2] Irene Tesseraux: Risk factors of jet fuel combustion products in Toxicology Letters - 2004

Het Vonnis van Alice Besselink

Alice Besselink gedroeg zich tijdens de terechtzitting over 'Bodegraven' volkomen mesjogge, maar haar volslagen geschifte volgers fêteerden haar alsof ze de rechtszaak glansrijk had gewonnen. De objectieve toeschouwer wist wel beter en de rechter bleek het later met die laatste visie eens te zijn.

Veel eerder dan verwacht plofte het vonnis virtueel op haar deurmat. De inhoud bleek een koude douche voor Alice Besselink te zijn.

Rechtbank meent dat de uitingen van Alice Besselink op sociale media onrechtmatig zijn, mede gelet op de eerdere strafzaak tegen het illustere trio Knevel, Kat en Raatgever. Daarom moet ze binnen 48 uur (na betekenen vonnis) alle eerdere uitlatingen over 'Bodegraven' verwijderen van eigen kanalen en binnen 7 dagen zoekmachines vragen te ontkoppelen, wat mede betekent dat ook door anderem gedeelde berichten worden verijderd. Bovendien is het haar verboden in de toekomst dergelijke uitlatingen te doen.

Bovenstaande twee vorderingen krijgen dwangsommen van €5,000 euro per dag bij het in gebreke blijven. Allebei met een maximum van €200,000. In totaal dus €400.000 aan potentiële dwangsommen.

De rechtbank heeft er kennelijk weinig fiducie in, want als Besselink op die 400.000 euro zit en nog doorgaat, geldt (bij dadelijke uitvoerbaarheid) lijfsdwang. Dat wil zeggen dat Besselink in dit geval voor 60 dagen de cel in gaat.

Door het verlies van de zaak moet Alice Bessselink ook een deel van de proceskosten betalen. Ze krijgt een rekening van €1931.72.

De teller loopt...

Dat betekent dat Alice Besselink zo snel mogelijk moet besluiten welke route ze wil gaan nemen. Gaat ze door met het belasteren, dan moet ze haar riante woonboerderij (en paarden) alvast maar te koop zetten. De deurwaarder heeft geen medelijden en voert het vonnis gewoon uit.

Kijk maar naar Huig Plug, een man die ook obsessief met 'zijn zaak' bezig is een zijn huis kwijt is geraakt. Al had hij een suikeroompje die de dwangsommen voor hem betaalde.

[02 oktober 2024] Alice Besselink is aangehouden door de politie. Ze wordt verdacht van opruiing en bedreiging, zo bevestigt het het Openbaar Ministerie. Dat kan er ook nog wel bij. De wappies zijn natuurlijk weer helemaal in de stress.

De slinksheid van Wouter Raatgever

Wouter Raatgever was, samen met zijn kompanen Micha Kat en Joost Knevel, de aanstichter en aanjager van het zogenaamde Bodegravenkomplot.

Raatgever gelooft, onder meer, in verhalen over vermeende pedonetwerken en rituele kindermoorden in Bodegraven. Er zijn in Bodegraven geen kinderen vermoord en Ritueel Satanisch Misbruik bestaat niet. Deze complottheorieën besprak hij - zonder enig bewijs - samen met Micha Kat en Joost Knevel via hun onlineplatform Red Pill Journal. Via dit platform zei Raatgever, onder meer, dat de gemeente, de advocaat en Van Dissel - ‘al dan niet als katvanger’ schuldig zijn aan het verhullen van kindermisbruik.

Dat die verhalen de wereld in zijn gekomen door de 'hervonden herinneringen' van Joost Knevel, maakte hem niet uit. De rechter stelde vast dat Joost Knevel aan zodanige paranoïde wanen lijdt dat het Gerechtshof meende dat zijn ‘onwrikbare denkbeelden' niet meer te behandelen zijn. Micha Kat maakte daar slim gebruik van. Hij werkte (en werkt) namelijk met een verborgen agenda om zijn doelen te bereiken.

Volgens de rechter was de Raatgever de grens van de vrijheid van meningsuiting overgegaan. ‘Wat u heeft gedaan, gaat alle perken te buiten’, aldus de rechter. ‘Ook als je heilig overtuigd bent van het kindermisbruik is wat u heeft gedaan niet de oplossing.’ De rechters noemden het misselijkmakende gedrag van Raatgever 'de oplossing', maar ze hadden het fout. Het was namelijk niet de 'oplossing', maar het 'doel'. Zijn doel was namelijk om zoveel mogelijk donaties binnen te harken.

Raatgever is dus slinkser dan Knevel en Kat. Hij zag in de waanzin van Joost Knevel een verdienmodel. Tijdens de arrestatie van Raatgever in 2021 in de woonboerderij van zijn vriendin in het Groningse Siddeburen werd voor €15.000 aan contanten bij hem aangetroffen, allemaal geld van zwakzinnige donateurs.

Wouter Raatgever werd veroordeeld tot een celstraf van negen maanden, waarvan drie voorwaardelijk, voor het verspreiden van opruiende en bedreigende filmpjes.

Intussen is het 2024 en Raatgever heeft zijn straf uitgezeten. Maar zonder inkomen werd het vorige verdienmodel steeds aantrekkelijker. Misschien, zo moet hij gedacht hebben, kan ik dat trucje nog wel een keer uithalen. Wat hij nodig had was een verdwaalde geest die de publiciteit kon halen. Die vond hij in Alice Besselink en het hele gedoe begon weer van voren af aan. Hij voerde de kwetsbare Alice Besselink de verhalen van Joost Knevel over Bodegraven en ze voelde zich gedwongen om daarop te reageren. Hijzelf bleef deze keer op de achtergrond, gelet op de uitstaande dwangsommen.

Intussen zit Alice Besselink met de gebakken peren, wordt Joost Knevel alweer gezocht omdat hij zijn voorwaarden heeft geschonden en lacht Wouter Raatgever in zijn vuistje. De donaties van de goedgelovige complotdenkers stromen alweer binnen voor 'zijn strijd'.

[Update 16 juni 2025] Op 5 augustus 2025 mag Wouter Raatgever bij de rechtbank komen uitleggen waarom hij, ondanks zijn belofte, zijn voorwaarden om niet meer te spreken over 'Bodegraven' toch heeft geschonden. Dat zal wel het opleggen van de voorwaardelijke gevangenisstraf opleven.

Het Verdriet van Alice Besselink [2]

Een (soort van) open brief aan Alice B.

Voor de objectieve waarnemer gaat het helemaal mis met Alice Besselink. Ik heb de rechtszaak gevolgd (via @realtwitcourt) die de gemeente bodegraven tegen haar heeft aangespannen en volgde het geding met een toenemend gevoel van zorg. Wat ik las en wat ik na afloop zag was iemand die het gevoel voor de werkelijkheid totaal verloren was.

Als je bij de politie op straat hebt gewerkt, dan herken je de rest van je leven de zwakzinnigen en de krankzinnigen. Maar niet Alice Besselink. Zij zag in het groepje medestanders niet meer de gemankeerde medemens, maar medestanders. Zelfs 'fakkelman' Max van den Berg, een man met een totaal versnipperde geest en rijp voor opname, werd bedankt voor zijn steun.

Oorzaken en gevolgen
Maar ik snap het. De politieorganisatie is berucht als het gaat om het niet beschermen van haar kwetsbare medewerkers. Uiteraard wordt naar de buitenwereld een heel ander gezicht getoond, maar zet één stap buiten de lijn en ze gaan strooien met onbeschreven termen als 'integriteit' of 'collegialiteit', waartegen je nauwelijks kunt verweren. Wat vaak mist is waardering en erkenning door je leidinggevenden[1]. Sommige agenten (m/v) raken door deze tegenslagen in een depressie. Bovendien kom je tijdens het politiewerk op staat ook voortdurend de meest vreselijke zaken tegen. Je er kunt niet voor weglopen, want wie moet het anders doen? Het is je werk. En dus ligt een Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS) ook al op de loer.

Nu is een depressie een stemmingsstoornis en een PTSS een angststoornis. Tezamen in één persoon is het een lastig te behandeling psychisch probleem.

Bovendien gaat het stapelen. Omdat je irreëel gaat reageren op de kleinste zaken, wordt het thuis ook snel een stuk ongezelliger. Dan vervliegt op den duur de liefde van de partner. Je verliest bovendien veel vrienden.

Je kunt het zelf niet zien, maar de combi tussen een depressie en PTSS kan zorgen dat je geestelijk een ravijn in kan storten. Dat ravijn heet een psychose.

De buitenwereld herkent eenvoudig de symptomen van die psychose, zoals hallucinaties, wanen en desorganisatie.

Hallucinaties: een waarneming zonder dat er een externe prikkel is, waaronder gevoelens van onveiligheid.
Wanen: vreemde ideeën of overtuigingen, zoals achtervolgingswaan, vergiftigingswaan of grootheidswaan. Een voorbeeld is het Gang Stalking Syndrome.
Desorganisatie: een onvermogen om orde aan te brengen in het handelen, denken en voelen, zoals alles zien als een groot complot.

Je ziet het zelf niet, maar je glijdt steeds verder af. Daarin schuilt ook het gevaar dat je misbruikt wordt door mensen die zelf ook psychiatrische hulp nodig hebben, waardoor je foute gedrag nog wordt versterkt.

De adviezen
Ik kan wel adviseren om hulp te zoeken, maar dat advies zul je achteloos in de wind slaan. Een ander advies: de rechtszaak ga je verliezen, zoveel is zeker. Haal alle verwijzingen naar de gemeente Bodegraven (alvast) van je sociale media om je goede wil te tonen, want dat kan je dwangsommen besparen. Een laatste advies: ga je meisjesnaam weer gebruiken. Laat Alice Besselink tot de geschiedenis behoren en begin als Alice Bosman een nieuw leven in het licht.

[Update 26 augustus 2024] Het Vonnis van Alice Besselink is hier te lezen.

[1] Boutellier et al: Trots en collegialiteit: De behoefte van politiemensen aan waardering en erkenning - 2016

Lees deel 1 hier.

Pieter Postma: Het verschil tussen 'dom zijn' en 'domheid'

Je kent ze wel van de periode dat je nog op school zat: de (vooral) jongens die voortdurend achterliepen en klassen moesten overslaan, omdat ze de lesstof maar niet in hun hersenen konden krijgen. 'Dom zijn' is dus een kwalificatie van iemand met een lage intelligentie. Daar wil ik Pieter Postma niet echt van betichten.

Maar 'domheid' is iets heel anders. Voor de literatuurwetenschapper en morosoof Matthijs van Boxsel is domheid een zelfstandige eigenschap, een esthetische categorie die, in combinatie met intelligentie, het meest fataal is. Domheid is het handelen tegen beter weten in, aldus van Boxsel.

Domheid is niet een gebrek aan intelligentie, maar een moreel tekort, zo omschreef Dietrich Bonhoeffer dit begrip in zijn boek 'Widerstand und Ergebung' ofwel 'Verzet en overgave'. Dietrich Bonhoeffer (1906-1945) was een vooraanstaand Duits kerkleider, theoloog en verzetsstrijder tegen het Nazisme, iets wat hem uiteindelijk het leven kostte.

Domheid [Bron] [Oospronkelijke bron]

Domheid is een gevaarlijker vijand van het goede dan slechtheid.
Tegen het kwade kun je protesteren, je kunt het ontmaskeren;
desnoods met geweld verhinderen. Het kwade draagt altijd de kiem
van eigen ontbinding in zich, want het laat in de mens tenminste een
gevoel van onbehagen achter. Tegen domheid zijn wij weerloos.
Noch met protesten noch met geweld is hier iets te bereiken.

Argumenten baten niet. Feiten, die niet stroken met eigen vooroordeel,
kan men heel eenvoudig ongeloofwaardig noemen - in zulke gevallen
wordt de domme mens zelfs kritisch - en feiten die niet te ontkennen zijn
kunnen opzij geschoven worden als nietszeggende uitzonderingen. Bovendien
is de domme mens, in tegenstelling tot de slechte mens, zeer met
zichzelf tevreden. Hij is zelfs gevaarlijk, want hij is prikkelbaar en agressief.
Daarom moet men met de domme voorzichtiger zijn dan met de slechte.
Nooit zullen wij weer proberen de domme met argumenten te overtuigen;
dit heeft geen zin en is gevaarlijk.

De inzichten van Van Boxsel en van Bonhoeffer geven een perfect beeld van de psyche van Pieter Postma.

Advocaat Jan Vlug doorzag ook direct de kwaadaardige kant van de domheid van Pieter Postma en hij kwalificeerde het gedrag van Pieter Postma terecht als 'malicieuze domheid'.

Doordat Jan Vlug gedurende zijn carrière veel te maken heeft gehad met de gemankeerde medemens, heeft hij een goed beeld gekregen van de oorzaken en gevolgen van de psychische problemen waarmee zijn cliënten behept waren.

Aan Pieter Postma is dit alles niet besteed, want hij vindt zichzelf uiteraard 'scherpzinng'. Overigens is een gebrek aan ziekte-inzicht (anosognosie) ook een symptoom van een psychisch probleem.

Pieter Postma reageerde, zoals verwacht, op dit artikel met zijn vaste warrige verhaal over een fietstocht, daarbij volkomen voorbijgaand aan de inhoud en argumenten van dit artikel. De treurnis eindigde daar niet mee, want ik word, volgens Pieter Postma, ook nog eens riant betaald voor het schrijven van dit artikel.

Lees meer over de domheid van Pieter Postma: Deel 1 en Deel 2.

De Brief van Pieter Postma

Pieter Postma gelooft dat de dader van de moord op Marianne Vaatstra onschuldig gedetineerd zit. Hij valt iedereen op internet lastig met suggestieve vragen waarop een eenvoudig antwoord mogelijk is. Uiteraard krijgt hij van niemand een antwoord en is dus letterlijk een roepende in de (geestelijke) woestijn.

Bij normale mensen zou je denken dat niet reageren al snel zou resulteren in stilte, maar niet bij Pieter Postma. Hij denkt dat de stilte juist hoort bij het complot. Complot, zo hoor ik u denken, welk complot zou dat moeten zijn?

Maar Pieter Postma wordt steeds wanhopiger. Zijn cognitieve dissonantie begin meer dan haarscheurtjes te vertonen. Cognitieve dissonantie is een psychologische term voor de onaangename spanning die ontstaat bij het kennis nemen van feiten of opvattingen (de werkelijkheid, de waarheid) die in strijd zijn met de eigen opvattingen (de waandenkbeelden)[1].

Eén van die laatste stuiptrekkingen van Pieter Postma was om een aangetekende brief te sturen naar de heer Henk Mous, de Officier van Justitie, die het onderzoek naar de moord op Marianne Vaatstra leidde. In die brief werden natuurlijk weer de bijna rituele zinloze vragen gesteld.

Pieter Postma, ooit ook werkzaam op het Paleis van Justitie in Leeuwarden in een administratieve functie, kreeg echter een vervelende verrassing thuisgestuurd van zijn oud-collega's: Die stuurden de brief namelijk direct ongelezen retour afzender. Zonder enige reactie.

Zijn brief is geaddresseerd aan de postkamer van OM Noord, waar niemand voor ontvangst kan tekenen. Op de sticker van PostNL staat duidelijk zichtbaar de postcode 2500NA en dat is die van het postsorteercentrum in Den Haag waar onbestelbare poststukken worden verwerkt. Daar is de envelop opengemaakt om het adres te vinden. Dat mag van de Postwet. Uiteraard zit er een verklarend schrijven van PostNL in de envelop, maar dat vertelt Pieter Postma er gemakshalve niet bij.

Wat een afgang.

[Update 25 augustus 2024] Pieter Postma blijft hangen in zijn obsessie en verstuurde opnieuw dezelfde aangetekende brief. Nu ze bij het OM weten wat voor vlees ze in de kuip hebben, is de brief direct in het 'ronde archief' gegooid. Postma weet er weer een draai aan te geven om zijn wankele zelfbeeld in stand te houden.

[1] Cooper, Feldman: Does cognitive dissonance occur in older age? A study of induced compliance in a healthy elderly population in Psychology and Aging - 2019

De Cijfers van Herman Steigstra [2]

Omroep Ongehoord Nederland! is de natuurlijke habitat van antivaxxers. Het was dus geen verrassing dat ex-ICT-er (haha) Herman Steigstra, samen met FVD-Tweede Kamerlid Pepijn van Houwelingen en hoogleraar tropische dierziekten Theo Schetters, aanschoof om zijn desinformatie over het coronavaccin te verspreiden. Geen van hen is expert op het gebied van virologie, epidemiologie of een aangrenzend vakgebied.

Het programma van 31 januari 2023 leidde tot klachten bij de NPO-Ombudsman, omdat de uitzending volgens klagers desinformatie zou verspreiden. De omroep kreeg de klacht doorgestuurd, maar reageerde niet naar de klagers. De Ombudsman keek vervolgens opnieuw naar de uitzending en publiceerde een vernietigende uitspraak.

Alle drie de gasten zijn bekende criticasters van het coronavaccin. Het staat de redactie van Ongehoord Nieuws vrij om hen uit te nodigen, zo meende de NPO-Ombudsman. Beweringen die gasten doen moeten echter wel onderbouwd worden. Als gasten dat niet uit zichzelf doen, dan is het de taak van de interviewer om er op door te vragen.

We beperken ons maar even tot de cijfers van Herman Steigstra, waar het de NPO-Ombudsman het gebrek aan onderbouwing opnieuw opviel toen ICT-er (niet mijn kwalificatie, maar van de Ombudsman) Herman Steigstra begon over de kans op overlijden na een coronavaccinatie. Steigstra had berekend dat de kans op overlijden binnen twee weken na een coronavaccinatie 1 op 3000 zou zijn. En op iets langere termijn 1 op 2000. Op deze stellige uitspraken volgde geen vraag naar verduidelijking van deze berekening, maar wel een vraag om het getal te herhalen en een verwijzing naar “het model dat jij hebt ontwikkeld”.

Daarmee werd weliswaar aangegeven dat het een model was dat uit de koker van Steigstra zelf kwam, maar op geen enkele manier waar dat model op gebaseerd was en of het enige feitelijke grond had. Ook hier was een onderbouwing van de cijfers voor de kijker belangrijk geweest. Zeker omdat de uitspraak ingaat tegen veel andere publicaties over hetzelfde onderwerp waarin juist gezegd werd dat het vaccin veilig is.

Dat er onduidelijkheid was over de onderzoeksmethode van Steigstra, bleef ook in de uitzending niet helemáál onbesproken. Na een half uur in het programma vroeg één van beide presentatoren waarom andere experts tot andere conclusies kwamen. Steigstra antwoordde daarop dat hij “slechts naar de cijfers” keek. Hij gaf daarbij aan dat de cijfers uit Amerika ingewikkeld zijn, omdat “Amerika een heel groot land is, met heel veel klimaatzones en elke klimaatzone heeft zo zijn eigen ontwikkeling van de griepachtige klachten.”

Zo bleven de rekenmethode van Steigstra voor de kijker nog steeds een mysterie en zijn cijfers oncontroleerbaar. Met zijn toevoeging zal de gemiddelde kijker niets opgeschoten zijn.

Lees deel 1 hier.

Het Verdriet van Alice Besselink [1]

Alice Besselink was ooit een politieagent (m/v), maar kreeg te maken met een reeks tegenslagen. Na een bovenbeenbreuk (val van paard) kwam ze bij de politie op een zijspoor terecht. Ze reageerde er wat vervelend op en maakte ruzie met personeelszaken, waardoor ze niet meer te handhaven was. Er werd haar een plek aangeboden op de rechtbank in Zutphen, maar dat was te min voor haar en uiteindelijk werd ze volledig afgekeurd. De sfeer in huis was te snijden nadat ze vreemdging en dus liep haar huwelijk op de klippen. Financiële zorgen heeft Alice Besselink niet, want ze geniet een uitkering en een alimentatie.

Maar Alice Besselink heeft door die tegenslagen natuurlijk wel een behoorlijke psychische opdonder gehad. Voorheen zou ze misschien eerder professionele psychische of psychiatrische hulp hebben gezocht zijn om daar wat aan te doen, maar tegenwoordig is er een eenvoudigere (en goedkopere) weg: Het internet.

Bodegraven
Natuurlijk haalde Alice Besselink het Bodegravencomplot weer uit de vergetelheid. Dat was het perfide complot, waarbij Micha Kat (recidivist, betaald door de familie Poot om Demmink zwart te maken en tot 2.5 jaar cel veroordeeld), Joost Knevel (vijftien maanden cel, door het Pieter Baan Centrum werd vastgesteld dat hij aan zodanige paranoïde wanen lijdt dat het Gerechtshof meende dat zijn ‘onwrikbare denkbeelden' niet meer te behandelen zijn) en de slinkse Wouter Raatgever (negen maanden cel waarvan drie voorwaardelijk vanwege het plaatsen van een of meer opruiende dreigfilmpjes op internet). Het trio moest de Zuid-Hollandse gemeente Bodegraven €215,000 betalen als schadevergoeding.

De ex-collega's van Besselink hebben de hele zaak grondig onderzocht en konden zelfs geen spoor van bewijs vinden. Alles verzonnen door Knevel en gretig opgepikt door Kat en Raatgever. Maar voor Besselink was het verhaal juist interessant, omdat er ook een link werd gelegd met Satanisch Ritueel Misbruik. Dit onderwerp doet het altijd goed bij lichtgelovige volgers. Dat diepgravend onderzoek door politie, justitie, politiek en wetenschap heeft aangetoond dat het helemaal niet bestaat, is onbelangrijk in de ogen van de stupide volgers van Alice Besselink.

Depressie
Je voelt gewoon dat ze nog zwaar depressief is en je zou haar willen troosten, een arm om haar heen slaan en goede raad geven. Maar dat gaat ze niet accepteren, want ze heeft nu even aandacht en ze waant zich eindelijk belangrijk. Zelfs Alice Besselink moet weten dat dat het allemaal maar tijdelijk is.

Alice Besselink is zelfdestructief bezig, claimt last te hebben van het Gang Stalking Syndrome, en is, zoals zoveel psychische patiënten, overtuigd zorgmijder.

Dit kan alleen maar rampzalig eindigen en ik vermoed dat ze binnenkort het cellencomplex van een politiebureau opnieuw zal kunnen bewonderen. En ja, het ruikt daar nog altijd naar urine en oud zweet.

[Update 31 juli 2024] Uiteraard ziet domoor Pieter Postma niet in dat ook Alice Besselink grote psychische problemen heeft en zich daardoor als geloofwaardige bron gediskwalificeerd heeft.

[Update 6 augustus 2024] Het duurde zelfs korter dan verwacht: Alice Besselink haalde De Telegraaf. De krant gebruikt dezelfde kwalificatie als ik, namelijk 'wanen'.

[Update 10 augustus 2024] Alice Besselink heeft van gemeente Bodegraven inmiddels een sommatie gekregen om te stoppen met haar laster en haar leugens te verwijderen (en verwijderd te houden) van sociale media.

[Update 14 augustus 2024] Dat duurde niet lang. Alice Besselink mag moet zich komende vrijdag, 16 augustus 2024, al melden bij de rechtbank om zich te verantwoorden voor haar betrokkenheid voor het reïntroduceren van de valse geruchten over de gemeente Bodegraven.

Lees deel 2 hier.

De Cijfers van Herman Steigstra [1]

Herman Steigstra is een gepensioneerd statisticus, wonend in het (te) rustige Twentse stadje dorp Ootmarsum.

In 2021, op het hoogtepunt van de coronapandemie, begon Steigstra met het bijhouden van de coronacijfers op de website van opiniepeiler Maurice de Hond. Geen idee waarom dat nodig was, want het RIVM deed dat (en doet dat) bijzonder nauwkeurig. Maar Maurice de Hond was natuurlijk een rabiaat tegenstander van alles wat de regering een goed idee vond om besmettingen tegen te gaan.

Soort zoekt soort, zo zal de objectieve observant al snel denken. En inderdaad was ook Steigstra van mening dat hij geen polonaise aan zijn lijf wilde in de vorm van vaccinaties. “Je wordt heel gauw 'viruswappie' genoemd, of complotdenker. Terwijl dat absoluut niet het geval is,” zo praatte hij recht wat krom was.

Uit de besmettingscijfers en ziekenhuisopnames kon Steigstra begin 2021 maar één conclusie trekken: "Het coronavirus is bijna uitgeraasd. Puur omdat in april meer dan de helft van de Nederlanders het coronavirus moet hebben gehad, statistisch gezien”. Fouter dan die mening kon je het niet hebben, maar Steigstra liet zich daardoor niet uit het veld slaan.

Voor normaal denkende mensen is de coronacrisis in 2024 verleden tijd. De meervoudige vaccinaties hebben het virus onder de duim gekregen. Uiteraard waart het nog rond, zoals blijkt uit rioolwateronderzoek, maar bijna niemand is er nog bevreesd voor. Behalve een paar mensen die lijden aan een vorm van psychose.

Het viel Steigstra op dat het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) per 1 juli 2024 wijzigingen heeft aangebracht in haar oversterfterapportage. Niet alleen de uitgangswaarde, ofwel de baseline, is met 3,5 procent opgehoogd, maar ook de bandbreedte, de range waarbinnen de sterfte nog als 'normaal' gezien wordt, is met 8 procent naar boven bijgesteld.

Zo'n bandbreedte is echter een meerjarig gemiddelde en dat gemiddelde is uiteraard beïnvloed door de fatale gevallen van coronabesmettingen en die van het afgelopen griepseizoen. Niets aan de hand, zo zou de onbevooroordeelde lezer opmerken. Steigstra's vastgeroeste brein ziet er uiteraard een complot in.

Er is iets grondig mis met de werking van je brein als je denkt dat een instituut als RIVM met 2100 medewerkers willens en wetens meewerkt aan het vervalsen van gegevens. Steigstra gedraagt zich als het spitting image van Pieter Postma. Volkomen bezeten probeert Steigstra vrijwel dagelijks aan te tonen dat de oversterfte het gevolg is van het coronavaccin. En dat het RIVM bezig is met het wegmoffelen van de cijfers.

Epidemioloog Anton Kunst van het UMC bekeek de berekeningen van Steigstra. Kunst vat de methode Steigstra treffend samen: 'Ten eerste neemt hij als uitgangspunt dat vaccins de oversterfte veroorzaken. Alle andere mogelijke factoren zijn buiten beschouwing gelaten. Daarmee stond de uitkomst al min of meer vast: vaccins verklaren de oversterfte. Ten tweede: om tot die uitkomst te komen, worden allerlei keuzemogelijkheden geschapen waarmee de uitkomst van de berekeningen kunnen worden gestuurd. Zijn resultaten zijn daarmee niet gebaseerd op feiten, maar op een woud van aannames.'

Steigstra zou zich moeten doodschamen, maar zal dit niet doen, want hij zit te diep in zijn persoonlijke psychose. Bovendien is de (negatieve) aandacht van 'andersdenkenden' ook besmettelijk.

Met medewerking van Barracuda.

Lees deel 2 hier.

De Domheid van Pieter Postma [2]

Wat drijft een man tot handelingen die hem een pad laat volgen die hem onderwerp van spot en hoongelach maakt? Welke innerlijke drang stuurt Pieter Postma op zijn weg naar zijn onvermijdelijke geestelijke ondergang?

Het is natuurlijk al onvergeeflijk dat je je als volwassen vent bemoeit met zaken waar je helemaal niets mee te maken hebt. Maar je vastbijten in een moordzaak, waar de dader rustig achter slot en grendel zit in afwachting van zijn vrijlating zelfs al is vrijgelaten na het uitzitten van zijn straf, is al helemaal een gotspe. Wat te denken van de nabestaanden? Die worden door psychische patiënten als Pieter Postma nog dagelijks herinnerd aan die inktzwarte daad en worden daardoor niet de tijd en de rust gegund om hun verlies te verwerken.

Pieter Postma organiseert 'wandeltochten' om belangstellenden te wijzen op alle tegenstrijdigheden in een drietal boekjes en in het requisitoir. Postma benoemt voortdurend dat er veel belangstelling is voor deze wandeltochten, maar de werkelijkheid is weer eens anders. De verwarde geest van Postma eist dat zijn wandeltochten een succes moeten zijn en daardoor gaat hij, mede gestuurd door zijn malicieuze domheid, voortdurend in de fout.

Eerste domme fout:
Pieter Postma claimt dat hij een bericht had ontvangen van een belangstellende voor de wandeltocht. Uit het screenshot dat Postma zelf online heeft gezet blijkt echter dat hij het bericht zelf aan het typen was. De autocorrectie vraagt zich immers af welke woord de 'H' (de afzender) zou moeten zijn: Het, Hoe, Hoi.

Er blijkt dus zo weinig animo te zijn dat Postma zijn eigen aanmeldingen maar moet schrijven om relevant te blijven in de ogen van zijn weinige volgers.

Tweede domme fout:
Op 6 juli 2024 stond opnieuw een wandeling op het programma. Pieter Postma meldde een opkomst van tien man die zelfs in de stromende regen aandachtig luisterden naar zijn waanzin.

Er waren wat twijfels over het waarheidsgehalte van deze opmerking en daardoor voelde de narcist in Pieter Postma zich gedwongen om een foto van de wandeling te plaatsen. Die foto zou moeten bewijzen dat er wel degelijk een wandeling was geweest.

Barracuda, bestrijder van onzin- en domdenken, kon al snel de ballon van Pieter Postma doorprikken en daarmee opnieuw zijn malicieuze domheid aantonen. Het blijkt namelijk dat Pieter Postma de foto simpelweg gepikt had van de website een andere wandeltocht, de Swaddekuier uit 2023.

Hoe ziek moet je in je bovenkamer zijn om dit soort stompzinnige kunstgrepen uit te halen om jezelf voor te houden dat je gelijk hebt en nog steeds relevant bent. Psychiatrisch patiënt Pieter Postma is een kandidaat voor een gedwongen opname. Want zo kan het niet langer.

Lees deel 1 hier.

De Domheid van Pieter Postma [1]

Pieter Postma is een gefrustreerde man die zich heeft vastgebeten in de 'Zaak Vaatstra'. Natuurlijk is er geen 'Zaak Vaatstra' meer, want de dader is gearresteerd op basis van een DNA-match, heeft bekend, heeft spijt, heeft wroeging en zit rustig zijn straf uit is intussen alweer een vrij man.

Dat alles weerhoudt Pieter Postma er niet van om te geloven weten dat Jasper de dader niet kan zijn. Waarom, zo zal iedereen zich afvragen, maakt zo'n man zich publiekelijk belachelijk? Waarom blijft hij suggestieve vragen stellen, waarop eenvoudige antwoorden mogelijk zijn?

Waarom denkt hij niet aan Occam's Razor, een filosofisch probleemoplossend principe dat aanbeveelt te zoeken naar verklaringen die zijn opgebouwd uit de kleinst mogelijke set elementen. Dus, als je twee tegengestelde verklaringen voor een probleem hebt, geeft de meest eenvoudige vaak het juiste antwoord. Wie is, gebruikmakend van Occam's Razor, de meest waarschijnlijke dader? Precies: Jasper S.

Aan Postma is Occam's Razor niet besteed, want hij is ervan overtuigd dat alles een complot is om de identiteit van de werkelijke dader verborgen te houden. Waarom dat zou moeten is zelfs voor Pieter Postma niet te verklaren. Hij blijft slechts rondroeren in zijn troebele soep van verdachtmakingen.

Wanhopig probeert de man betrokkenen tot antwoorden te bewegen en stuurt daarom ongevraagd mails naar hen. Zo ook naar Jan Vlug, de advocaat die Jasper bijstond en hem voor een nog langere gevangenisstraf heeft weten te behoeden.

Jan Vlug was er snel klaar mee en betichtte Pieter Postma van 'malicieuze domheid', een treffende kwalificatie. Het toont aan dat Jan Vlug door zijn lange carrière in het strafrecht een scherp inzicht heeft gekregen in het brein van zijn gemankeerde medemens.

Ieder normaal denkend mens zou zich na zo'n rake kwalificatie beschaamd terugtrekken. Niet Pieter Postma. Iedereen moet weten dat hij niet lijdt aan 'malicieuze domheid', maar dat hij juist een 'superieure genialiteit' heeft.

Zijn gedrag is een typische uiting van een eenzame man met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Tevens kan er sprake zijn van antagonisme, een nog weinig bestudeerde negatieve karaktereigenschap[1]. Antagonisme houdt verband met zaken als immoraliteit, strijdlust, grootsheid, ongevoeligheid, wantrouwen, manipulatie, cynisme, egoïsme en arrogantie.

Pieter Postma zal daarom nooit uit zichzelf stoppen met zijn ziekelijke stalking. Hij besmeurt de nagedachtenis van Marianne Vaatstra en geeft de nabestaanden niet de kans om hun verdriet en verlies te verwerken.

Postma is als Don Quixote, de onnozele Spaanse dolende ridder, vechtend met windmolens. Don Quixote was misschien dom, maar Postma's domheid is kwaadaardig.

Lees deel 1 hier, deel 2 hier en deel 3 hier.

[1] Lynam, Miller: The basic trait of Antagonism: An unfortunately underappreciated construct in Journal of Research in Personality - 2019. Zie hier.

Het Onfatsoen van Peter Middendorp

De moord op Marianne Vaatstra blijft de gemoederen bezighouden. Lafhartig vermoord in 1999 werd de dader pas na een grootschalig DNA-onderzoek in 2012 aangehouden. Het duurde dus dertien jaar voordat er een doorbraak in het onderzoek was. Tijdens de terechtzitting toonde speelde de bekennende dader dat hij spijt en wroeging had. Hij werd veroordeeld tot 18 jaar gevangenisstraf. Vanaf dat moment zouden de direct betrokkenen moeten kunnen beginnen met de verwerking van hun verlies en verdriet, maar niet in dit geval.

Een paar dwarsliggers met een persoonlijkheidsstoornis, zoals Wim Dankbaar en Pieter Postma, blijven tot op de dag van vandaag obsessief geloven dat Jasper S niet de moordenaar van Marianne Vaatstra is. Welk valide argument hen ook voor de voeten wordt geworpen, het is nooit voldoende om hun rigide denkpatroon te laten wankelen.

Na de uitspraak begon het verwerkingsproces en een enkeling nam de pen ter hand om een boek over de moord op Marianne Vaatstra te schrijven. De in Harlingen wonende Simon Vuyk (1960) deed dat met 'Marianne Vaatstra: Het verhaal van haar moord' (2013). Het boek werd geschreven in samenspraak met Bauke Vaatstra en was bedoeld als een eerbetoon aan zijn dochter Marianne en het diende tegelijkertijd als afsluiting van een inktzwarte periode.

Maar er zijn ook gewetenloze schrijvers die de moord op Marianne Vaatstra puur voor eigen geldelijk gewin en zonder enige compassie voor haar nagedachtenis gebruiken.

Zo'n schrijver is Peter Middendorp (1971) die in 2018 het boek 'Jij bent van mij' liet verschijnen. De titel is natuurlijk een directe vertaling van 'Do bist fan my', de woorden die door het brein van de Friestalige Jasper S flitsten toen hij Marianne Vaatstra zag fietsen in die bewuste nacht. In het boek van Middendorp is Tille Storkema het zeer herkenbare alter ego van Jasper S.

Het boek was een redelijk verkoopsucces en voor een broodschrijver als Middendorp was dat een goed argument om een vervolgroman (en toneelmonoloog) te gaan schrijven. Het werd 'De kant van Ada' dat begin 2024 verscheen. Het is het totaal verzonnen verhaal van de vrouw van Jasper. Hoe keek en kijkt zij aan tegen de schanddaad van haar ex-man? Is zij mede-schuldig of is zij mede-slachtoffer?

Peter Middendorp heeft natuurlijk niet gesproken met Gré, de ex-vrouw van Jasper, want het verhaal is fantasie. Ik betwijfel of Middendorp een greintje gevoel in zijn lichaam heeft, want het onderwerp van dit boek riekt naar ordinair winstbejag. Wie haalt het in zijn hoofd om te schrijven over de gevoelens van een vrouw wiens hele leven van de ene op de andere dag volledig op de kop stond? Een vrouw die maar moest leren leven met de gevolgen van een schandelijk misdrijf waar zijzelf part noch deel aan had.

En uiteraard werd de schrijver, tevens columnist van de linkse Volkskrant, uitgenodigd om in allerlei linksleunende praatprogramma's zijn 'roman' te promoten. Oud-Minister Henk Kamp heeft het gelijk aan zijn kant als hij voelt dat het boek wringt. En dan verwoordt hij zijn gevoelens vermoedelijk nog zeer diplomatiek.

Zijn ordinaire verkoopcijfers en kijkcijfers belangrijker dan fatsoen? Is er dan niemand meer die enige compassie kan opbrengen?

Tessa Koop fantaseert over Lemurië

We hebben het hier en hier al eerder gehad over Ard Pisa, een man die grossiert in het aan de man brengen van complotten en andere onbewezen zaken. Ik weet niet of hijzelf gelooft in deze zaken, maar hij heeft er zeker een verdienmodel van gemaakt.

Voor het jaar 2024 had Ard Pisa een verrassing voor ons in petto: hij ging samen met Tessa Koop een theatertour doen.

Tessa Koop ‘ervaart sinds 2011 telepathisch contact met een oeroude groepsenergie die zich ‘De 13 Oorspronkelijke Clanmoeders’ noemt’. Ze stelt wat retorische vragen om zichzelf wat interessanter te doen lijken. Want waarom, zo schrijft zij, noemen de 13 Grootmoeders de Aurora Borealis ‘Het Moederlicht’ en zeggen ze: ‘The Motherland is Rising’? Hoe zit het met het oude Lemurië? Wat wisten deze mensen toen?

Tessa Koop heeft het concept van 13 Grootmoeders echter schaamteloos gepikt van de 13 Indigenous Grandmothers, (toen nog) levende vrouwen. Zij vertegenwoordigen sinds 2004 stammen uit de poolcirkel, Noord-, Zuid- en Midden-Amerika, Afrika, Tibet en Nepal. Het doel was om de oude manieren van leven te behouden en kennis over de natuur te delen.

Was aurora borealis het ‘moederlicht’? Welnee. Dat is een foutieve vertaling (of foutief besef) van het IJslandse woord ljósmóðir, wat vertaald kan worden als ‘moeder van het licht’ (of nog beter 'lichtmoeder') met de betekenis van ‘vroedvrouw’. Het past dus precies in de context van de (oorspronkelijke) 13 Indigenous Grandmothers.

Maar, zo zou je kunnen opmerken, het valt nog wel mee wat Tessa Koop ons op de mouw probeert te spelden. Een beetje contact met de natuur is in deze verwarrende tijd helemaal zo gek nog niet. Het geeft rust, creëert afstand tot de stress van alledag.

Het probleem is echter dat het voor gelovigen als Ard Pisa en Tessa Koop nooit genoeg is. Het moet altijd gekker, vreemder, dommer.

Denk bijvoorbeeld aan het oude Lemurië, zo mompelt Tessa Koop ietwat suggestief.

Welnu, Lemurië bestaat niet en heeft nooit bestaan. Een korte zoekslag op het alwetende internet toont dat al direct aan.

[Lemuren of maki's]

Lemurië was in 1864 een door zoöloog Philip Sclater (1829-1913) voorgesteld continent. Het diende als mogelijke verklaring voor de aanwezigheid van fossielen van lemuren (maki’s) op Madagaskar en het Indiase subcontinent, maar niet in continentaal Afrika of het Midden-Oosten. De theorie werd in de prullenbak gegooid toen Alfred Wegener (1880-1930) in de 20e eeuw platentektoniek en continentale drift ontdekte, wat een veel betere en acceptabelere verklaring was voor het gefragmenteerde leefgebied van de lemuren[1].

Intussen was het concept van Lemurië al ingepikt door zweverige types als Helena Blavatsky (1831-1891), occultiste en grondlegger van de theosofie. In haar waanwereld hoorde Lemurië in het systeem van haar mystiek-religieuze doctrine en ze beweerde dat dit continent het thuisland was van de menselijke voorouders, die zij Lemuriërs noemde.

Natuurlijk zijn Blavatsky en haar adept Rudolf Steiner (1861-1925) allang ontmaskerd als valse profeten. Dat Tessa Koop nog steeds gelooft in het bestaan van Lemurië toont slechts haar goedgelovigheid aan.

Vroeger zouden we zeggen: Hoe vinden ze elkaar? Tegenwoordig kunnen fantasten als Ard Pisa en Tessa Koop elkaar 'gewoon' op sociale media vinden en dat is een treurige conclusie.

[1] Wegener: Die Entstehung der Kontinente in Geologische Rundschau - 1912

Staat Prinses Juliana op de foto met Adolf Hitler?

Op het open riool dat internet heet delen kwaadaardige mensen gedachteloos berichten die bedoeld zijn om te kwetsen of om hun troebele wereldbeeld te verkondigen.

Eén van die zaken die regelmatig opduikt is een foto, waarop de simpele zielen (toen nog) Prinses Juliana menen te herkennen. De persoon staat met Hitler op een balkon brengt met een gestrekte arm de bekende beruchte Hitlergroet (Hitlergruß).

Niemand doet enig onderzoek naar de werkelijkheid en waarheid achter de foto en iedereen gelooft klakkeloos wat het bijschrift claimt.

We gaan eens kijken of we de bron van deze foto kunnen achterhalen. En wat blijkt: het is kinderlijk eenvoudig.

Deze foto toont dezelfde scène vanuit een iets ander perspectief. De foto is gemaakt op 25 augustus 1938 en komt uit het 'Hitler Archive: A Biography in Pictures'. Zie hier.

Op de foto staat Adolf Hitler samen met Miklos Horthy. Deze bracht op dat moment een officieel staatsbezoek aan Duitsland. Hitler trakteerde Horthy op een opvoering van de opera 'Lohengrin' van zijn favoriete componist Richard Wagner. De opvoering vond plaats in de Staatsoper van Berlijn.

Miklós Horthy (1868-1957) was een Hongaars militair en politicus. Van 1920 tot 1944 was hij regent van het koninkrijk Hongarije. Horthy droomde van het herwinnen van het Hongaarse grondgebied dat verloren was gegaan bij het Verdrag van Trianon (1920), het minder bekende broertje van het Verdrag van Versailles (1919). Om dit doel te verwezenlijken zocht hij toenadering tot Nazi-Duitsland. Een staatsbezoek was daarom niet zo vreemd. Hij werd op dat staatsbezoek uiteraard vergezeld door zijn vrouw Magdolna Purgly (1881-1959).

En het is dus Magdolna Purgly die naast haar man staat en met de nodige overtuiging de Hitlergroet brengt.

En nee, het is zeker niet 'onze' Prinses Juliana.